Realizacja koncepcji zrównoważonego rozwoju wymaga zwrócenia szczególnej uwagi na poprawę warunków życia mieszkańców wsi, poprzez zapewnienie im szerokiego dostępu do elementarnych osiągnięć cywilizacyjnych, przy jednoczesnym utrzymaniu równowagi ekologicznej. Ze względu na bariery finansowe osiągnięcie minimalnego standardu cywilizacyjnego jest niemożliwe. Ze względu na wieloletnie zaniedbania, dotąd nierozwiązaną kwestią jest jak urządzać i zarządzać przestrzenią wiejską w sposób zrównoważony, aby chronić wody, glebę, powietrze, krajobraz i zachowując przy tym bioróżnorodność. Nie mniej ważnym problemem jest decyzja, w jaką infrastrukturę techniczną wyposażyć obszary wiejskie, aby zapewnić równowagę pomiędzy rozwojem ekonomicznym i społecznym, nie degradując przy tym zasobów środowiska przyrodniczego, a racjonalnie je wykorzystując. Badania i analizy naukowe muszą być prowadzone systematycznie z powodu wielu zmian jakie zachodzą w użytkowaniu i zagospodarowaniu obszarów wiejskich. Wykorzystując otrzymane wyniki badań udoskonala się naukowe podwaliny projektowania, programowania oraz modelowania zjawisk zachodzących w środowisku antropogenicznym. Wykonane badania będą szczególnie cenne, z uwagi na szeroki zakres planowanych analiz oraz interdyscyplinarne podejście do problemu. Na podstawie analizy i charakterystyki współcześnie występujących zagrożeń i migracji zanieczyszczeń w środowisku gruntowo-wodnym, opracowane zostaną zalecenia w aspekcie ochrony i zarządzania zasobami naturalnymi. Praca będzie miała wysokie walory poznawcze nie tylko dla samych mieszkańców obszarów wiejskich, ale także dla szerokiego grona osób i instytucji zajmujących się gospodarką wodno–ściekową, infrastruktura techniczną, inżynierią środowiska, a także ochroną środowiska i jego zasobów.