Abstract

Aktualnym dążeniem wszystkich działań związanych z szeroko pojętą gospodarką komunalną jest uwzględnienie zasady zrównoważonego rozwoju tak, aby zaspokajać potrzeby ludności bez pomniejszania zasobów dla przyszłych pokoleń. Zasada zrównoważonego rozwoju polega na wykorzystaniu najlepszych dostępnych technik i praktyk, które pomagają rozwijać się społecznościom, bez uszczerbku dla środowiska przyrodniczego. Systemy hydrofitowe nazywane często systemami „zielonymi”, z powodu małego zapotrzebowania na energię, stanowią proekologiczną alternatywę dla konwencjonalnych systemów w oczyszczaniu różnych rodzajów ścieków. Obiekty hydrofitowe wykorzystywane są w gospodarce komunalnej do oczyszczania i podczyszczania ścieków: komunalnych, deszczowych i różnych rodzajów przemysłowych, do odwadniania i stabilizacji osadów ściekowych, a także w szeroko pojętej ochronie wód. Usuwanie zanieczyszczeń w systemach hydrofitowych zachodzi dzięki procesom fizycznym, chemicznym i biologicznym. Procesy te zachodzą w środowisku wodno-roślinnym lub gruntowo-roślinnym. W systemach tych dzięki obecności hydrofitów (roślin wodnych i wodolubnych) tworzą się specyficzne warunki umożliwiające rozwój różnorodnych mikroorganizmów. W rezultacie następuje intensyfikacja procesów utleniania i redukcji, odpowiedzialnych za przebieg procesów zarówno w warunkach tlenowych, jak i beztlenowych. Procesy te są intensyfikowane przez procesy sorpcji, sedymentacji i asymilacji. Celem pracy jest przedstawienie doświadczeń z wdrażania, funkcjonowania oraz eksploatacji systemów hydrofitowych w województwie pomorskich w latach 1984-2014.

Authors (5)