Abstract

Zjawisko globalizacji i związane z nią procesy mają wpływ na różne dziedziny życia, w tym również na architekturę. Przepływ informacji, postęp techniczny i technologiczny, zintensyfikowana komunikacja stwarzają nowe możliwości i szanse rozwoju dla współczesnej architektury. Procesy te jednak, obok wielu pozytywnych skutków, generują zagrożenie dla tożsamości miejsc, między innymi przez uniformizację przestrzeni.Jedną z szans uniknięcia zagrożenia dla tożsamości jest odpowiednie uwzględnianie szeroko pojętego kontekstu w procesie projektowania, wyczucie miejsca i odkrycie jego ulotnego genius locci. Oczywiście nie chodzi tu o historyczne pastisze czy tworzenie skansenów, lecz tworzenie współczesnej architektury, która byłaby wpisana w miejsce z którego wyrasta, zgodna z kulturą, tradycją miejsca, a jednocześnie zgodna z duchem czasu, odpowiadała współczesnym potrzebom i nie rezygnowała ze współczesnych standardów, np. w zakresie ochrony środowiska, czy ze zdobyczy cywilizacji jaką jest np. postęp techniczny.Zakładając istotną rolę szeroko rozumianego kontekstu, w pracy przeprowadzono szczegółową analizę składających się na niego czynników. Ich identyfikacja jest bowiem podstawowym warunkiem określenia/wskazania sposobów kształtowania tożsamości. Analizy przeprowadzone w pracy, poparte przedstawieniem już funkcjonujących przykładów, dowiodły, że mimo iż globalizacja jest procesem nieuchronnym i nieodwracalnym, niosącym za sobą różne szanse i zagrożenia, możliwe jest zachowanie tożsamości i lokalności w architekturze, pod warunkiem wykorzystywania jej pozytywnych elementów i właściwego uwzględniania kontekstu.

Author (1)