Abstract

Krzysztof Wróblewski prezentuje „In Touch / Anonymous”. (Twarz – jako maska, dłoń – jako dotyk i ślad) – dwa obrazy (olej na płótnie, wymiary: 146x228 cm) wraz z komentarzem: „W kuratorskim tekście do wystawy Asocjacje – jak gdyby, tak jakby zainteresował mnie cytat z teorii umysłu: jesteśmy świadomi umysłów innych ludzi i to ma wpływ na nasze poczynania i procesy umysłowe. Sztuka jako jedno z narzędzi komunikacji jest wysyłaniem i odczytywaniem sygnałów, opartym głównie na intuicji i sieci skojarzeń (asocjacji). Idąc tym tropem i odpowiadając na temat wystawy, połączyłem we wspólny sygnał dwa obrazy: „In Touch” oraz „Anonymous”. Obraz „In touch” to chęć zbudowania metafory tego, czego wszyscy doświadczali na początku pierwszego zamknięcia w marcu 2020 roku podczas wybuch pandemii Covid-19. Popularny w języku angielskim zwrot wyrażający bycie w kontakcie zawierał w sobie problematyczny wtedy rzeczownik „dotyk”. Kontakt to dotyk – fizyczny ale też mentalny. (…) Impulsem do namalowania niewielkiego obrazu „Anonymous” były akcje przeprowadzone przez internetowe grupy hakerów, których celem było wspomagania Ukrainy w jej walce przeciwko militarnej agresji Rosji. Anonimowi aktywiści ukrywają twarze pod maską Guya Fawkesa, która rozpowszechniła się po 2006 roku wśród różnych grup protestacyjnych występujących przeciwko rządom, bankom i instytucjom finansowym. Maska chroni nie tylko tożsamość buntowników, ale symbolizuje też ich zjednoczenie we wspólnej sprawie. Aktywiści Anonymous nie są anarchistami lecz rebeliantami, którzy sprzeciwiają się ograniczaniu wolności oraz agresji. Świat tworzą i zmieniają dłonie miliardów ludzi, których twarze przybiera ją wielorakie maski. Skala ich dokonań ma różne rozmiary – od prawie niewidocznych po gigantyczne. Jak powiedział Juhani Pallasmaa: „Dłonie stanowią część indywi dualnej osobowości i charakteru, ale wykonują również swoje niezależne działania, i jako wyposażone we własny język, mają kluczowe znaczenie dla ludzkiej komunikacji”. Łącząc dwa obrazy w jeden przekaz chcę powiedzieć, że potrzebujemy symboli i znaków, które jednoczą często bezimienne działania i losy. Wierzę w myślące oblicze dłoni”. Krzysztof Wróblewski

Author (1)