Abstract

Opracowanie metodyki pracy tachimetrem na potrzeby pomiaru i inwentaryzacji cyfrowej muzealiów stanowi kontynuację prac, prowadzonych w latach 2011–2012, w zakresie przygotowania Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku (NMM) do efektywnej digitalizacji zbiorów. W trakcie realizacji projektu, poświęconego skanowaniu za pomocą ramienia pomiarowego Faro ScanArm, pojawiło się szereg problemów i wniosków dotyczących alternatywnych metod pozyskiwania modeli eksponatów, przełamujących ograniczenia i rozszerzających zakres stosowania ramienia. Obejmowały one zarówno metodykę pracy, jak i sprzęt oraz oprogramowanie. Ze względu na błyskawiczny postęp w tej dziedzinie i dostępność coraz doskonalszych rozwiązań technicznych, podjęto próbę dostosowania ich do specyficznych wymagań związanych z digitalizacją muzealiów ze zbiorów NMM. Ze względu na specyficzny profil badań prowadzonych w NMM, skoncentrowanych na rekonstrukcji wraków, to właśnie przede wszystkim temu zagadnieniu podporządkowano techniki i metody cyfrowej archiwizacji. Zakupiony przez Muzeum sprzęt pomiarowy ma za zadanie przede wszystkim umożliwić efektywną digitalizację eksponatów wielkogabarytowych, z uwzględnieniem tworzenia rzutów i przekrojów obiektów na potrzeby archeologicznej dokumentacji ewidencyjnej. Z takim właśnie założeniem, w znacznej mierze na bazie doświadczeń innych zespołów badawczych, wybrane zostało ramię pomiarowe Faro ScanArm. Ograniczenia tego właśnie urządzenia stoją za wyborem kolejnych technik i urządzeń pomiarowych – w tym przypadku tachimetru skanującego Topcon IS-203.

Author (1)