Abstract

Zadaniem badawczym podjętym w rozprawie było wykazanie możliwość integracji projektów sztuki nowych mediów w procesy odnowy przestrzeni miejskiej. Wyodrębniono cztery etapy procesów odnowy miast: diagnozę, planowanie, realizację oraz ewaluację. Wskazano, że na etapie diagnozy sztuka nowych mediów może między innymi wspierać proces zbierania i wizualizacji danych, informować mieszkańców o stanie środowiska miejskiego. Na etapie planowania sztuka nowych mediów może pomóc włączać mieszkańców w procesy partycypacyjne, wzmacniać identyfikację z przestrzenią oraz służyć jako projekty pilotażowe. Na etapie realizacji obiekty sztuki nowych mediów okazują się być pomocniczym narzędziem w aktywizacji mieszkańców czy tworzeniu nowych połączeń pomiędzy rozdzielonymi fragmentami miasta. Na etapie ewaluacji wspierają monitoring wpływu podjętych działań na funkcjonowanie przestrzeni i jej odbiór. W pracy wykazano, że dla każdego etapu procesu odnowy dopasować można szczególnie efektywnie wspierający go rodzaj sztuki nowych mediów. Określono trzy parametry: tryb interakcji użytkownika z obiektem sztuki, poziom zaangażowania użytkownika oraz rodzaj interfejsu pośredniczącego w interakcji użytkownika z obiektem sztuki nowych mediów. Parametry te szczegółowo określają zależność pomiędzy oczekiwanym efektem oddziaływania sztuki nowych mediów a rodzajem obiektu, który służy osiągnięciu tego efektu.

Author (1)