Abstract

Podbudowy z mieszanek mineralno-cementowo-emulsyjnych (MCE) są jednym z wielu materiałów stosowanych do wykonywania warstw nawierzchni w ramach przebudów dróg w Polsce. Mieszanki MCE pozwalają na maksymalne powtórne wykorzystanie istniejących warstw konstrukcyjnych do budowy lub przebudowy nawierzchni. Do wykonania podbudów z MCE stosuje się materiał pochodzący z rozbiórki istniejących warstw (destrukt) bitumicznych, warstw związanych cementem oraz warstw z kruszywa. W celu korekty uziarnienia dodaje się nowy materiał mineralny. Stosuje się dwa środki wiążące – specjalną emulsję asfaltową oraz cement. Odpowiedni dobór kombinacji zawartości środków wiążących jest kluczowy w procesie projektowania mieszanek MCE. Głównym celem badań była próba uszeregowania mieszanek MCE pod względem odporności na pękanie w porównaniu z innymi materiałami do wykonywania podbudów drogowych. Dodatkowym celem było sprawdzenie, czy zmiana proporcji środków wiążących stosowanych do MCE wpływa na odporność podbudowy na propagację spękań. Mieszanki MCE wykonano z sześcioma kombinacjami środków wiążących oraz porównano z materiałami powszechnie stosowanymi w budownictwie do wykonywania podbudów drogowych. Na potrzeby oceny materiałów drogowych pod kątem odporności na pękanie wyznaczono podstawowe parametry mechaniki pękania: odporność na pękanie KIC oraz całkę JC. Badania przeprowadzono na próbkach półwalcowych z zastosowaniem trzech głębokości nacięcia inicjującego spękanie. Na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, że podbudowa z mieszanki MCE jest bardziej odporna na pękanie niż podbudowa z kruszywa stabilizowanego cementem oraz mniej odporna na pękanie niż podbudowa z betonu asfaltowego czy betonu cementowego. Ocena procesu pękania warstw podbudowy z mieszanek MCE może przyczynić się do bardziej świadomego projektowania ich składu, co w konsekwencji pozwoli na budowanie bardziej trwałych nawierzchni drogowych.

Citations

Authors (2)