Abstrakt

Obecnie w budownictwie coraz częściej wykorzystuje się lekkie konstrukcje stalowe, które posiadają korzystny stosunek ceny do nośności. Elementy takie uzyskuje się poprzez gięcie na zimno stosunkowo cienkich arkuszy blach i formowanie przekrojów w taki sposób, aby uzyskać oczekiwane wartości nośności. Za pomocą giętarki rolkowej bądź krawędziowej profiluje się ostateczny kształt przekroju, który dzięki dodatkowym usztywnieniom brzegowym i pośrednim uzyskuje odpowiednią sztywność. Dopiero od 2006 roku, wraz z wprowadzeniem norm europejskich, projektanci otrzymali szczegółowe narzędzie do obliczania cienkościennych prętów, których grubość ścianki zaczyna się już od 0,45 mm. Dzięki stosunkowo dużej swobodzie dobierania kształtu przekroju poprzecznego elementu możliwe jest tworzenie szerokiej gamy kształtowników, co pozwala wielu firmom na zaprojektowanie i opatentowanie własnych systemów konstrukcyjnych. Celem pracy jest wskazanie wpływu kształtu przekroju poprzecznego elementu na jego nośność podczas ściskania i zginania skupiając się na interakcji momentów i sił osiowych w złożonych stanach pracy. Punktem wyjścia analizy jest technologiczny warunek stałej szerokości i grubości arkusza blachy, która wynosi 2 mm, co determinuje stałe pole przekroju jako punkt wyjścia analizy. Obliczenia prowadzone są wg normy PN-EN 1993-1-3 uwzględniając zarówno globalną, lokalną jak i dystorsyjną utratę stateczności. Nośności wyznaczono dla trzech różnych gatunków stali. W programie RFEM 5 stworzono także powłokowe modele MES, które zostały wykorzystane przy porównaniu uzyskanych wyników.

Autorzy (3)