Abstrakt

W analizie licznych problemów geotechnicznych, takich jak np. osiadanie i nośność graniczna fundamentów, stateczność skarp i wykopów czy deformacje zapór ziemnych, posługujemy się najczęściej programami komputerowymi, które rozwiązują zagadnienia brzegowo-początkowe równowagi ciała stałego wykorzystując numeryczne narzędzia jakim najczęściej jest metoda elementów skończonych.Dzisiaj każdy projektant wie, że jest to efektywne narzędzie umożliwiające dokładną analizę stanu naprężenia czy odkształcenia i jego ewolucję w czasie. W takim przypadku nie ma potrzeby do stosowania uproszczonych metod analizy statycznej lub wzorów empirycznych, zaś przez rozwiązanie problemu brzegowego uzyskujemy bardziej pełną informację nie tylko o stanie granicznym lecz o całym procesie deformacji podłoża gruntowego i jego współpracy z konstrukcją. Dzisiaj metody numeryczne połączone z różnymi metodami geomechaniki informatycznej są codziennym narzędziem w pracy zarówno naukowca jak i inżyniera. Dokładna analiza zagadnienia równowagi podłoża gruntowego z zastosowaniem metod numerycznych niesie jednakże za sobą również i określone ograniczenia lub wręcz zagrożenia. W artykule przedstawiono ogólne wymagania geomechaniki obliczeniowej, jej uwarunkowania w sferze zastosowań geotechnicznych oraz metody pozwalające na oszacowanie parametrów, od których obliczenia zależą w sposób istotny. Rozpoznanie geotechniczne, szczególnie metodą CPTU spełnia w tej mierze kluczową rolę.

Autorzy (2)