Abstrakt

Przedstawiona rozprawa doktorska poświęcona jest 1-benzoilotiomocznikom i produktom ich reakcji z halogenkami metali o konfiguracji elektronowej d10 (miedziowce na +1 stopniu utlenienia i cynkowce na +2 stopniu utlenienia) ze szczególnym nastawieniem na ich związki kompleksowe. Istota i cel takich badań przedstawione są we wstępie pracy. Na początku części teoretyczno-literaturowej opisane zostały pochodne tiomocznika ze szczególnym uwzględnieniem 1-acylotiomoczników. Następnie scharakteryzowane zostały metale tworzące kationy o konfiguracji elektronowej d10, które wykorzystano do syntezy połączeń kompleksowych. W dalszej części opisano, czym są związki kompleksowe oraz przedstawiono ich podział ze względu na wymiarowość oddziaływań oraz geometrię ich centrów koordynacyjnych. Omówiono także motywy strukturalne tworzone przez związki kompleksowe 1-acylotiomoczników z miedziowcami i cynkowcami. Zakończeniem tej części jest opis oddziaływań występujących w przedstawianych w dalszej części strukturach krystalicznych i zestawienie stosowanych parametrów. Następnym rozdziałem jest część eksperymentalna, w której przedstawiono techniki badawcze, oraz opisy syntez 1-benzoilotiomoczników i ich związków kompleksowych z halogenkami miedziowców i cynkowców. Kolejny rozdział zawiera opis otrzymanych 1-benzoilo-tiomoczników, związków kompleksowych oraz produktów reakcji pobocznych. Zsyntezowanie dużej liczby ligandów o różnym rozmieszczeniu podstawników oraz użycie różnych halogenków metali pozwoliło na otrzymanie szerokiej gamy związków kompleksowych, co z kolei dało możliwość prowadzenia dyskusji na temat wpływu części organicznej oraz nieorganicznej na ich finalną strukturę. Na zakończenie podjęta została dyskusja wyników i analiza porównawcza otrzymanych związków. Najważniejsze wnioski płynące z zaprezentowanego materiału badawczego zebrane zostały w odrębnym rozdziale. Do pracy dołączone są trzy załączniki – pierwszy stanowią parametry krystalograficzne omawianych związków, drugi – parametry wiązań wodorowych, a trzeci – podsumowanie działalności naukowej i dydaktycznej. Pracę kończy bibliografia. Wykaz wszystkich zsyntezowanych i omówionych związków znajduje się na stronach dołączonych do pracy.

Autor (1)