Prof. dr hab. inż. Kazimierz Darowicki studia wyższe ukończył w czerwcu 1981 roku. Już w marcu 1981 roku został zatrudniony na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej. Na Wydziale Chemicznym przeszedł kolejne szczeble rozwoju do stanowiska profesora zwyczajnego i kierownika Katedry Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej włącznie. W działalności naukowej reprezentuje nauki techniczne, a  jego specjalność naukowa i zawodowa to elektrochemia, korozja i ochrona przed korozją.
W ramach prac badawczych profesor rozwija problematykę nieliniowych pomiarów impedancyjnych i pomiarów impedancyjnych w warunkach niestacjonarnych oraz pomiarów harmonicznych i analizy czasowo-częstotliwościowej. W tym obszarze badawczym posiada wysoką ugruntowaną pozycję międzynarodową. Jej odzwierciedleniem jest jego uczestnictwo w komitetach naukowych największych cyklicznych międzynarodowych konferencji poświęconych elektrochemicznej spektroskopii impedancyjnej oraz w radach wydawniczych szeregu czasopism naukowych. Podstawowym jego osiągnięciem jest opracowanie podstaw teoretycznych oraz wprowadzenie do praktyki pomiarowej Dynamicznej Elektrochemicznej Spektroskopii Impedancyjnej (DEIS). Ta nowa, oryginalna metoda pomiarowa stworzyła nowe, unikalne możliwości badawcze, łamiąc podstawowe ograniczenie klasycznej spektroskopii impedancyjnej EIS jakim jest  stacjonarność badanego układu. Metoda DEIS umożliwiła rozszerzenie spektrum zastosowań spektroskopii impedancyjnej na nowe, niestacjonarne obszary badawcze elektrochemii i korozji. Idea i opis teoretyczny techniki DEIS został opublikowany w czasopismach o najwyższym statusie naukowym. Metoda DEIS z powodzeniem została zaimplementowana do badań kinetyki i mechanizmów reakcji elektrodowych, badań korozji wżerowej, korozji międzykrystalicznej, odporności mechanicznej warstw pasywnych, impedancyjnego mapowania powierzchni i lokalnych pomiarów nanoimpedancyjnych. Metoda DEIS jest skutecznym narzędziem w badaniach ogniw elektrochemicznych i ogniw paliwowych. Profesor jest  autorem lub współautorem ponad 220 publikacji zamieszczonych w czasopismach skatalogowanych przez Instytut Informacji Naukowej. Poza tymi publikacjami jest on autorem lub współautorem ponad 100 prac opublikowanych w czasopismach nieindeksowanych przez Instytut Informacji Naukowej  oraz 6 monografii naukowych.
Profesor dba o rozwój utylitarnej strony badań naukowych. Jego działalność ukierunkowana na praktyczne zastosowania ogniskuje się wokół antykorozyjnej ochrony powłokowej, ochrony elektrochemicznej oraz monitorowania i diagnostyki korozyjnej. Zrealizował on ponad 400 poważnych prac badawczych dla różnych firm i koncernów, takich jak: KGHM S.A., LOTOS S.A., PKN ORLEN  S.A., Rafineria Trzebinia S.A., TAURON S.A., Elektrownia Kozienice S.A., Elektrownia Bełchatów S.A., Elektrownia Rybnik S.A, Stocznia CRIST Gdynia S.A, Stocznia Remontowa S.A., NAFTOPORT, PERN „Przyjaźń S.A.”, Kompania Budowlana, Kompania Piwowarska (Browary: Tychy, Poznań, Białystok), Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągowo Kanalizacyjne w Warszawie, Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągowo Kanalizacyjne w Krakowie, Miejskie Przedsiębiorstwo Wodno-Kanalizacyjne w Elblągu, SAUR Neptun Gdańsk, Gdańska Infrastruktura Wodociągowo Kanalizacyjna i wiele innych. Szereg prac badawczych wykonał dla kontrahentów zagranicznych takich jak Alcan Ltd. (Kanada), Keramchemie GmbH. (Niemcy), K&W GmbH. (Niemcy) czy MetPro Ltd. (Irlandia).
Do jego głównych osiągnięć praktycznych należy między innymi, ochrona przed korozją instalacji odsiarczania spalin oraz opracowanie i wdrożenie do praktyki, metody szybkiej oceny stanu wykładzin polimerowych. Innym oryginalnym osiągnięciem było opracowanie metody oceny wpływu prądów błądzących na infrastrukturę podziemną oraz ochrona katodowa platform wiertniczych. W obszarze monitorowania i diagnostyki korozyjnej głównym osiągnięciem było opracowanie i wdrożenie bezobsługowego systemu monitorowania korozji instalacji wody w Gdańsku. Aktualnie profesor prowadzi prace nad systemami monitorowania instalacji rafineriach PKN Orlen S.A., prace badawcze nad organizacją systemu zarządzania korozją w Grupie LOTOS S.A. oraz prace badawcze nad wprowadzeniem systemów ochrony przed korozją w KGHM Polska Miedź S.A. To tylko, nieliczne, wybrane przykłady prac o bardzo dużym  znaczeniu technologicznym. Poza pracami korozyjnymi profesor Darowicki prowadzi wyspecjalizowane badania nad optymalizacją i automatyczną regulacją pracy stosów ogniw paliwowych. W tym obszarze pracuje z ramach międzynarodowego konsorcjum składającego się z PowerCell Sweden AB, Zentrum für Sonnenenergie- und Wasserstoff-Forschung Baden-Württemberg (ZSW) i German Aerospace Center (DLR) oraz Katedry Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej i Impact Clean Power Technology
Utworzona przez profesora Darowickiego w roku 1996 Katedra Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej jest afiliowanym członkiem Europejskiej Federacji Korozyjnej i jest obecnie jedną z największych i najbardziej znaczących korozyjnych jednostek naukowo-dydaktycznych  w Europie. Profesor był promotorem w 22 zakończonych przewodach doktorskich, a ośmioro jego wychowanków uzyskało stopień naukowy doktora habilitowanego. Obecnie w Katedrze Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej realizowany jest program Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego „Doktorat Wdrożeniowy”. Z inicjatywy profesora, powstał w Politechnice Gdańskiej międzywydziałowy kierunek studiów „Inżynieria Materiałowa”. Zorganizował on także kierunki studiów: „Konserwacja i Degradacja Materiałów” oraz „Korozja”.  Profesor kieruje studiami podyplomowymi „Technologie Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych". Uruchomił także kursy specjalistyczne: „Inspektor powłok antykorozyjnych” i „Inspektor ochrony katodowej”. Kursy te zostały utworzone na wniosek Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej oraz Urzędu Dozoru Technicznego i uzyskały akredytacje Det Norskie Veritas Germanischer Lloyd i Polskiego Rejestru Statków. Wydawane certyfikaty inspektorskie honorowane są na całym świecie, a Katedra uzyskała status Morskiej Jednostki Edukacyjnej.
Przez dwie kadencje profesor Darowicki pełnił funkcję prezesa Polskiego Stowarzyszenia Korozyjnego. Reprezentował Polskę w Światowej Radzie Korozji i w Europejskiej Federacji Korozyjnej. Przez wiele kadencji pracował w różnych zespołach Komitetu Badań Naukowych,  Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, Narodowego Centrum Nauki i Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych. Pełnił między innymi funkcję kierownika panelu recenzentów N204 Chemia, przewodniczącego Zespołu Specjalistycznego Nauk Ścisłych i Technicznych ds. grantów naukowych i  przewodniczącego Zespołu Ewaluacji Jednostek Naukowych SI-1CT i SI-2CT (Nauki Ścisłe i Inżynierskie).
Działalność badawczą profesora cechuje zrównoważony rozwój pomiędzy badaniami podstawowymi i badaniami stosowanymi. Te oba obszary badawcze reprezentowane przez profesora przenikają się wzajemnie i sprzęgają zwrotnie. Z tego względu, poza efektami publikacyjnymi profesor legitymuje się  także wymiernymi, znaczącymi efektami praktycznymi związanymi z rozwiązywaniem ważkich problemów technologicznych. Jak twierdzi profesor, wszystkie te osiągnięcia nie były by możliwe bez harmonijnej i wydatnej pracy oraz zaangażowania wszystkich członków zespołu naukowego z Katedry Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej Politechniki Gdańskiej.