Celem badań jest poszerzenie wiedzy na temat agregacji niejonowych związków powierzchniowo czynnych w cieczach jonowych oraz opisanie wpływu wybranych czynników na ten proces. W założeniach głównej hipotezy projektu, związki powierzchniowo czynne mogą ulegać agregacji micelarnej w cieczach jonowych w sposób zbliżony do agregacji w wodzie. Wiedza na temat micelizacji oraz oddziaływań warunkujących ten proces jest dobrze udokumentowana dla układów surfaktant/woda oraz typowych rozpuszczalników niewodnych, jednak nie dla cieczy jonowych. Przedmiotem projektu są systematyczne badania agregacji niejonowych związków powierzchniowo czynnych ze szczególnym uwzględnieniem wpływu budowy surfaktantu (długości podstawnika alkilowego, rodzaju hydrofilowej głowy) oraz cieczy jonowej (rodzaju kationu i anionu), jak również wpływu wybranych parametrów na ten proces. Zjawisko agregacji w cieczach jonowych ma szczególne znaczenie ze względu na ograniczoną liczbę rozpuszczalników wykazujących tę własność. Należy zwrócić uwagę na fakt, że właściwości układów opartych o ciecze jonowe mogą być dostosowywane zarówno przez modyfikację rozpuszczalnika jak i związku powierzchniowo czynnego, co umożliwia projektowanie nowych układów o pożądanych właściwościach. Rosnące znaczenie cieczy jonowych związane jest także z innymi właściwościami, związki te charakteryzują się nieznaczną prężnością par, niepalnością, stabilności chemiczną i termiczną oraz ciekłością w szerokich zakresie temperatur. Zainteresowanie badaniami organizacji w cieczach jonowych wynika z faktu, że agregaty micelarne mogą solubilizować substancje nierozpuszczalne w cieczach jonowych. Zdolność układów micelarnych w cieczach jonowych do solubilizacji może rozszerzyć zakres stosowania tych rozpuszczalników. Oczekuje się, że wyniki badań będących przedmiotem projektu przyczynią się do rozwoju w dziedzinie cieczy jonowych, jak i fizykochemii układów zdyspergowanych. Zjawisko agregacji w niewodnych polarnych rozpuszczalnikach organicznych jest interesujące nie tylko ze względu na wartość poznawczą samego procesu, ale również zastosowań technologicznych, w których obecność cząsteczek wody jest niepożądana. W związku z powyższym, organizacja związków powierzchniowo czynnych w cieczach jonowych może znaleźć wiele potencjalnych zastosowań, takich jak otrzymywanie układów mikroemulsyjnych, preparatyka nanomateriałów, kapsułkowanie i kontrolowane uwalnianie, procesy separacyjne oraz innych technologie układów dyspergujących.