Celem projektu jest przebadanie procesu wymiany ciepła oraz masy w komorze o rozmiarach mikrometrycznych zawierającą docelowo bakterie lub wirusy, które miałyby zostać poddane procesowi fototermoablacji przy użyciu gęsto rozmieszczonych nanocząstek złota o kształcie nanoprętów. Głównym zadaniem ma być dokonanie optymalizacji kształtu nanocząstek oraz samej komory w celu maksymalizacji temperatury i tym samym dezaktywacji jak największej ilości bakterii czy wirusów. Dezaktywacja bakterii i wirusów następuje po uzyskaniu pewnej granicznej temperatury w obszarze komory i dlatego tak ważna jest łączenie dwóch metod eksperymentalnej i numerycznej, aby potwierdzić zakres nagrzania materiału. Zaletami tej metody są jej niewątpliwa prostota, gdyż polega tylko na stworzeniu układu pomiarowego i obliczeniowego oraz przeanalizowaniu pola temperatury w badanym obszarze. Naświetlanie wiązką lasera i jego interakcja z nanocząstkami złota daje także potencjalne rozwinięcie na ogół szkodliwych materiałów biologicznych w różnych ośrodkach (np. guzy punktowe w krwi lub narządach wewnętrznych (trzustka, wątroba). Projekt zakłada zaprojektowanie eksperymentów opartych na pomiarze rozkładu temperatury na wybranej powierzchni przy pomocy skalibrowanej do wysokich temperatur kamery termowizyjnej oraz wartości ciśnień wlotowych i wylotowych płynów z bakteriami do komory przy pomocy manometrów. Układ ma zostać zrealizowany poprzez naniesienie na szkło laboratoryjne stabilizowanych nanoprętów złota, regulacje rozmieszczeniem rurek wlotowych i wylotowych oraz materiału izolacyjnego, które w rezultacie pozostawią miejsce i umożliwią dopływ do stworzonej w ten sposób komory bakteriobójczej. Doświadczenie z podobnym eksperymentem odbyło się we współpracy z La Sapienza University of Rome, czego owocem ma być w nieodległej przyszłości publikacja naukowa zawierająca porównanie wyników eksperymentalnych z analizą numeryczną