Sfrustrowane pary Lewisa (FLP): nowa klasa związków fosforu z zastosowaniem w syntezie i katalizie. - Projekt - MOST Wiedzy

Wyszukiwarka

Sfrustrowane pary Lewisa (FLP): nowa klasa związków fosforu z zastosowaniem w syntezie i katalizie.

Sfrustrowane pary Lewisa (ang. Frustrated Lewis Pairs, FLP) są nową grupą związków chemicznych, stanowiącą przedmiot coraz liczniejszych badań. Zainteresowanie tymi wykazującymi nietypową reaktywność układami sukcesywnie wzrasta od 2006 roku, kiedy to po raz pierwszy zostały otrzymane. Okazało się, iż przestrzennie zatłoczone kombinacje kwasów i zasad Lewisa nie ulegają standardowej reakcji neutralizacji z utworzeniem adduktu Lewisa. Zawada sterczyna posiadających objętościowe podstawniki na aktywnych centrach kwasowo-zasadowych par uniemożliwia ich zbliżenie się na odległość dostateczną do utworzenia wiązania koordynacyjnego. Układy takie, posiadające ‘wygaszoną’ kwasowość i zasadowość, są zdolne do ulegania nietypowym reakcjom. Przykładami tego typu związków są między- i wewnątrzcząsteczkowe kombinacje fosfin posiadających objętościowe podstawniki z silnie elektrofilowymi komponentami typu RB(C6F5)2. Wiele spośród takich „rozbitych” par jest zdolnych do heterolitycznego rozerwania cząsteczki wodoru w warunkach otoczenia. Otrzymane w ten sposób sole fosfoniowo-hydroboranowe mogą służyć jako efektywne katalizatory reakcji uwodornienia. Celem naukowym projektu jest synteza sfrustrowanych par Lewisa (FLP) składających się z difosfanów i trifosfanów jako zasad Lewisa oraz związków boru jako kwasów Lewisa. Aktywacja cząsteczki wodoru stanowi domenę chemii metali przejściowych, podobnie zresztą katalityczne uwodornienie – ważny proces przemysłowy – jest zazwyczaj przeprowadzany z użyciem katalizatorów homogenicznych lub heterogenicznych zawierających metal przejściowy. Tego typu katalizatory mają jednak pewne wady: są stosunkowo drogie a ich pozostałości w produktach mogą by toksyczne i mieć negatywny wpływ na środowisko. Stosując układy FLP można wyeliminować te niedogodności, ponadto aktywacja cząsteczki H2 bez użycia metalu jest interesująca nie tylko ze względu na możliwość jej zastosowania w czystszych procedurach syntetycznych lecz również jest fascynująca sama w sobie jako nowa i ciągle niezbadana dziedzina chemii kwasów i zasad Lewisa. Spodziewamy się, że polifosforowe-FLP będą łatwo aktywować związki organiczne takie jak alkiny i dieny. Powyższe reakcje mogą stanowić nowe metody funkcjonalizacji związków polifosforowych. Jest bardzo prawdopodobne, że powyższe układy będą efektywnymi łapaczami małych, nieorganicznych cząsteczek (CO2, N2O i SO2) będącymi składnikami gazów cieplarnianych.

Informacje szczegółowe

Program finansujący:
OPUS
Instytucja:
Narodowe Centrum Nauki (NCN) (National Science Centre)
Porozumienie:
UMO-2016/21/B/ST5/03088 z dnia 2017-07-19
Okres realizacji:
2017-07-19 - 2020-07-18
Kierownik projektu:
dr hab. inż. Rafał Grubba
Członkowie zespołu:
Realizowany w:
Katedra Chemii Nieorganicznej
Wartość projektu:
466 500.00 PLN
Typ zgłoszenia:
Krajowy Program Badawczy
Pochodzenie:
Projekt krajowy
Weryfikacja:
Politechnika Gdańska

Filtry

wszystkich: 8

  • Kategoria

  • Rok

  • Opcje

wyczyść Filtry wybranego katalogu niedostępne

Katalog Projektów

Rok 2018

Rok 2019

Rok 2020

Rok 2021

wyświetlono 895 razy