Synteza topologii stanowi istotne wyzwanie w projektowaniu współczesnych układów komunikacji radiowej. Konwencjonalny schemat projektowania struktur obejmuje wstępne określenie topologii (na podstawie metod empirycznych, bądź dostępnej teorii), po której następuje ręczne strojenie układu zorientowane na uzyskanie pożądanej funkcjonalności. We wspomnianym procesie, optymalizacja (jeśli jest stosowana) ogranicza się do strojenia parametrów ustalonej, a tym samym ograniczonej topologicznie, struktury. Takie heurystyczne podejście do problemu wydaje się odpowiednie zważywszy na fakt, że synteza komponentów jest problemem NP złożonym. Z drugiej strony, metody oparte na doświadczeniu są niewystarczające do projektowania układów względem złożonych wymagań. Alternatywne techniki, umożliwiające nienadzorowaną syntezę struktur przy użyciu metod numerycznych, są nieakceptowalnie kosztowne ze względu na ogromną liczbę symulacji EM niezbędną do wygenerowania układu. W efekcie, ich praktyczne zastosowania ograniczają się do stosunkowo prostych komponentów z małą liczbą zmiennych. Celem projektu jest opracowanie wydajnych narzędzi do automatycznego generowania, optymalizacji, strojenia, oraz rozszerzonego prototypami modelowania struktur radiowych. Kluczowe technologie, które zostaną użyte w projekcie to uczenie maszynowe, wydajne narzędzia optymalizacji, wspomagana surogatowo analiza statystyczna, oraz techniki fabrykacji addytywnej. Ostatnie są kluczowe do taniego, szybkiego, wytwarzania prototypów oraz ich pomiarów. Uzyskane dane eksperymentalne posłużą jako sprzężenie zwrotne dla modelowania i analizy własności komponentów. Ten „rozszerzone prototypami” interfejs, będzie kluczowy dla skrócenia cykli produkcyjnych układów i zwiększenia ich odporności na niedokładności fabrykacji. Proponowany projekt wykorzysta potencjał zaawansowanych metod modelowania i tanich technik fabrykacji addytywnej w celu ograniczenia wpływu projektanta na syntezę współczesnych komponentów radiowych. Oczekuje się, że pomyślna realizacja projektu przyczyni się nie tylko do rozwoju inżynierii mikrofalowej/antenowej, ale też innych obszarów gdzie istotne jest uniezależnienie syntezy komponentów od preferencji inżynierskich. Z tej perspektywy, projekt jest istotny dla Politechniki Gdańskiej.