Wyszukiwarka
Abstrakt
Pokazano, że cyfrowy generator syntezy bezpośredniej (DDS) można traktować jako algorytm wieloszybkościowy. Rozważono i porównano dwa sposoby wykorzystania pamięci. W pierwszym z nich zastosowano filtr ułamkowo-opóźniający o strukturze Farrowa. Drugie podejście oparto na rotacji fazy na podstawie rozwinięcia w szereg Taylora. Eksperymenty pokazują, że za pomocą obu tych sposobów, dla sinusoidy zespolonej generowanej w kwadraturowym DDS, można uzyskać zakres dynamiczny wolny od prążków obcych większy od 80 decybeli. Ponadto okazało się, że zastosowany tu algorytm struktury "Flash Farrow" charakteryzuje się dwukrotnie mniejszą złożonością numeryczną, wyrażoną liczbą mnożeń na próbkę, niż algorytm rotatora tego samego rzędu (N=2) oparty na rozwinięciu sinusoidy zespolonej w szereg Taylora.
Autorzy (2)
Cytuj jako
Pełna treść
pełna treść publikacji nie jest dostępna w portalu
Słowa kluczowe
Informacje szczegółowe
- Kategoria:
- Aktywność konferencyjna
- Typ:
- publikacja w wydawnictwie zbiorowym recenzowanym (także w materiałach konferencyjnych)
- Język:
- angielski
- Rok wydania:
- 2004
- Opis bibliograficzny:
- Hermanowicz E., Rojewski M.: A multirate approach to DDS algorithm versus Taylor-series expansion technique. // / : , 2004,
- Weryfikacja:
- Politechnika Gdańska
wyświetlono 108 razy