Abstrakt

W Polsce w ostatnich latach rośnie liczba skarg zgłaszanych organom Inspekcji Ochrony Środowiska ze względu na uciążliwość zapachową, towarzysząca działalności wielu zakładów przemysłowych i obiektów gospodarki komunalnej. Wynika to m.in. z rozwoju gospodarczego, rozbudowy miast, a także wzrostu świadomości społecznej. Rozwój metod monitorowania i kontroli stanu powietrza atmosferycznego w coraz większym zakresie umożliwia identyfikację źródeł emisji odorów. Mając na uwadze ww. fakty oraz wyniki kontroli, Główny Inspektorat Ochrony Środowiska rozpoczął prace zmierzające do przygotowania projektu ustawy regulującej sposoby przeciwdziałania uciążliwości zapachowej, tzw. ustawy antyodorowej. Priorytetowość temu zagadnieniu nadało Ministerstwo Środowiska, mając na uwadze fakt, iż w Polsce nie istnieją dokumenty prawne w wymienionym zakresie. Zadaniem ustawy będzie określenie sposobów umożliwiających przeciwdziałanie i ograniczenie emisji związków zapachowych z działalności najbardziej uciążliwych zapachowo, a także metod identyfikowania źródeł emisji. Odczuwanie zapachów jest sprawą indywidualną, nie ulega jednak wątpliwości, że długotrwałe narażenie na odory może mieć niekorzystny wpływ na ludzkie zdrowie, m.in. wywołać depresję, nudności, trudności w oddychaniu, podrażnienie oczu, układu oddechowego oraz bóle głowy [1]. Od kilku lat w krajach Unii Europejskiej trwają prace przygotowujące prawne uregulowania problemu uciążliwości zapachowej. Liczba państw posiadających takie uregulowania rośnie nie tylko w Europie, ale również na całym świecie. Państwami posiadającymi prawo odorowe są m.in. Holandia, Niemcy, Francja, Belgia, Czechy, Turcja, Wielka Brytania, Australia, Japonia, Nowa Zelandia, USA oraz Kanada [2]. W niniejszej pracy przedstawiono aktualny stan prawny w zakresie kontroli i metod przeciwdziałania uciążliwościom zapachowym w wybranych krajach Unii Europejskiej oraz omówiono stan zaawansowania prac nad przygotowaniem tzw. ustawy antyodorowej w Polsce. Zaprezentowano także główne metody dezodoryzacji powietrza (adsorpcyjne, absorpcyjne, biologiczne, fizyczne), określając ich skuteczność ze względu na redukcję stężenia związków o charakterze odorowym dla wybranych grup strumieni gazowych pochodzenia przemysłowego oraz z gospodarki komunalnej [3].

Autorzy (3)