Abstrakt

Jednym z naturalnych składników basenów wodnych są metale ciężkie, jednak działanie czynników antropogenicznych powoduje, iż stężenie tych substancji chemicznych niekiedy wzrasta do poziomów zagrażających bezpośrednio wodnej florze i faunie oraz pośrednio zdrowiu człowieka. Celem badań była ocena skażenia mięsa bałtyckich ryb metalami ciężkimi. W ramach przeprowadzonych badań analizie zostały poddane następujące gatunki ryb: makrela atlantycka, ryby z rodziny flądrowatych, sandacz pospolity, śledź bałtycki, okoń pospolity i łosoś europejski. Ryby były pozyskiwane od lokalnych sprzedawców portów w okolicach Trójmiasta. Do analizy zawartości metali została wybrana część grzbietowa mięsa ryb. Stężenie chromu, cynku, glinu, kadmu, kobaltu, manganu, miedzi, niklu w badanych tkankach oznaczono z wykorzystaniem techniki atomowej spektrometrii emisyjnej z atomizacją w plazmie mikrofalowej (MP-AES). Do oznaczenia zawartości rtęci wykorzystano technikę atomowej spektrometrii absorpcyjnej z atomizacją techniką zimnych par (CV-AAS). Na podstawie analizy wyników badań wykazano, że stężenie rtęci w tkankach badanych gatunków ryb mieściło się na ogół w zakresie 0,08-0,13 mg/kg świeżej masy. W oparciu o dane EFSA, dotyczące maksymalnej dopuszczalnej ilości spożycia wspomnianego metalu, stwierdzono, iż takie stężenie rtęci w pewnych warunkach może być szkodliwe dla zdrowia konsumentów ryb. Zawartość innych analizowanych pierwiastków była na dopuszczalnym, nie zagrażającym zdrowiu poziomie.

Autorzy (2)