Abstrakt

Głównym celem artykułu było określenie determinant eksportu polskiego przemysłu przetwórczego na podstawie danych pochodzących z 13 podsekcji przetwórstwa przemysłowego wyodrębnionych zgodnie z NACE 1.1. Analiza z wykorzystaniem modelu ECM objęła lata 1995–2011 i została przeprowadzona dwutorowo – dla całej sekcji przemysłu przetwórczego oraz dla poszczególnych jego podsekcji. Autorki zbadały, jak popyt zagraniczny, popyt krajowy, relatywne jednostkowe koszty pracy, otwartość handlowa, nasycenie innowacjami oraz produktywność pracy wpływają na zmiany eksportu przemysłu przetwórczego. Wyniki oszacowań dla całej sekcji przetwórstwa przemysłowego potwierdziły istotny, pozytywny wpływ popytu zagranicznego, produktywności pracy oraz otwartości handlowej na zmiany wartości eksportu. W analizowanym okresie wzrost wartości wywozu wykazywał się znacznie mniejszą wrażliwością na wzrost relatywnych jednostkowych kosztów pracy oraz na spadek popytu krajowego. Wyniki badań wskazały także na silniejsze oddziaływanie badanych czynników w długim okresie w stosunku do okresu krótkiego oraz na dobrą zdolność gospodarki polskiej do korygowania odchyleń od równowagi. Z analizy przeprowadzonej na poziomie poszczególnych podsekcji przemysłu przetwórczego wynika, iż wzrost eksportu jest w przeważającej liczbie tych podsekcji determinowany przez trzy kluczowe czynniki, tj. wzrost produktywności pracy, popytu zagranicznego i otwartości handlowej. Na wzrost wywozu wyrobów przemysłu przetwórczego oddziaływał choć znacznie słabiej w większości podsekcji spadający popyt krajowy oraz rosnące relatywne koszty pracy.

Autorzy (2)