Abstrakt

W rozprawie zawarto historię radiolokacji oraz sposób obróbki sygnałów i danych radarowych przed etapem estymacji. Przedstawiono oraz przetestowano klasyczne metody estymacji współrzędnych wraz ze wskazaniem ich słabych oraz mocnych stron. Zaproponowano uodpornione warianty estymatorów największej wiarygodności, które pozwolił poprawić jakość oszacowania przy estymacji elewacji w warunkach propagacji wielodrogowej, redukując jednocześnie odsetek estymat obarczonych grubymi błędami. Zaproponowano również rozwiązania, oparte o podejście parametryczne jak i nieparametryczne, pozwalające na szacowanie azymutu przy obracanej antenie, kiedy niestacjonarność macierzy kowariancji sygnału uniemożliwiała zastosowanie metod klasycznych. Przedstawione algorytmy zostały przetestowane w oparciu o dane symulowane jak i rzeczywiste rejestracje radarowe. Pokazano ponadto, że złożoność obliczeniowa proponowanych rozwiązań umożliwia ich implementację na urządzeniach pracujących w czasie rzeczywistym.

Autor (1)