Abstrakt

W artykule przedstawiłem zwięzłe ujęcie podstaw myśli antropologicznej H. Plessnera. Najpierw uwypukliłem Plessnerowski krytyczny obrachunek z filozofią, scil. : Kartezjusza, Kanta, Schelera, Heidggera i Jaspersa.Wstępnie podkreśliłem, że filozofia może pojmować samą siebie jako principium bez potrzeby - wedle Plessnera - eliminowania szczegółowego problemu istoty filozofii. Z kolei pokazałem to, że niemiecki antropolog toruje drogę do swojego typu antropologii filozoficznej przez filozofię ( podając cztery możliwości filozofowania : (1) badanie jakiejś dziedziny przedmiotów; (2) poznawanie pewnej całości; (3) analiza modelu obranego kierunku filozofowania; (4) analiza modelu danej filozofii). Wtedy to człowiek traktowany jest jako problem otwarty, czyli jako "istota dwoista". Wstępnie uwypukliłem to, że trzy podstawowe prawa antropologiczne, scil. : (1) prawo "naturalnej sztuczności"; (2) prawo "zapośredniczonej bezpośredniości"; (3) prawo "utopijności usytuowania" sformułowane zostały przez Plessnera oraz uwypukliłem także po pierwsze, wynikają one z tzw. ekscentrycznej formy życia; po drugie, zakładają człowieka jako istotę "otwartą" która "jest" , ale się nie posiada; a także jako istotę "utopijną". Podkreśliłem wagę Plessnerowskiej preferencji zasady godności w kontekście takiej oceny jak : "Człowieczeństwo i ludzkość stają się moralnym problemem". Z kolei uwypukliłem sens i znaczenie koncepcji ekscentrycznej pozycjonalności wedle Plessnera. Wtedy człowiek "jest" ciałem i zarazem "ma" ciało materialne, dzięki właśnie centrum pozycjonalości, scil. Jako istota żywa zdobywa się na dystans zarówno w stosunku do własnego ciała, jak i w stosunku do siebie samego. Zwróciłem uwagę na to, że Plessnerowska interpretacja zasady niezgłębialności wiąże człowiecze życie ze względu na powagę jego zadań i rozumienie życia.

Autor (1)