Abstrakt

W kompozytach poliuretanowo-gumowych słabe oddziaływania fizyczne i chemiczne polarnych osnów poliuretanowych z niepolarnymi cząstkami recyklatów gumowych powodują obniżanie ich wytrzymałości mechanicznej, w miarę zwiększania ilości recyklatu gumowego, który został użyty do ich otrzymania. Problem ten można rozwiązać poprzez modyfikację powierzchni ziaren recyklatu gumowego, na drodze różnego rodzaju procesów chemicznych i fizycznych. Chemiczne metody aktywacji powierzchni ziaren recyklatu gumowego polegają na jego modyfikacji za pomocą różnego rodzaju związków organicznych i nieorganicznych lub szczepieniu na jego powierzchni cząsteczek związków polarnych. Pozwala to na wbudowywanie w powierzchnię gumy grup chemicznych reaktywnych względem grup izocyjanianowych, które obecne są w surowcach wykorzystywanych w syntezie poliuretanów i w konsekwencji zwiększanie oddziaływań fizycznych i chemicznych między ziarnami recyklatu gumowego oraz poliuretanową osnową. W znaczący sposób wpływa to na polepszenie właściwości mechanicznych kompozytowych materiałów poliuretanowo-gumowych oraz rozszerzenie zakresu ich zastosowania. W niniejszym artykule scharakteryzowane zostały chemiczne metody modyfikacji recyklatu gumowego uzyskiwanego w procesie rozdrabniania po użytkowych opon samochodowych oraz sposoby aktywacji powierzchni wyrobów gumowych otrzymywanych z kauczuku SBR, jak również z termoplastycznego kauczuku SBS, z zastosowaniem m.in. kwasu siarkowego, gazowego chloru, kwasu trichloroizocyjanurowego (TCCA), soli sodowej kwasu dichlorocyjanurowego (NaDCC), silanów oraz metakrylanów glicydowych (GMA) i kwasu metakrylowego (MAA). W opisanych pracach udowodniono, że chemiczne metody modyfikacji poprawiają adhezję gumy do poliuretanu.

Autorzy (4)