Abstrakt

Artykuł ukazuje rolę ocen środowiskowych dla ochrony i kształtowania krajobrazu, coraz powszechniej uznawanego za wskaźnik jakości życia, wspólne bogactwo oraz kluczowy element tożsamości europejskiej. Oceny oddziaływania na środowisko (OOŚ), uważane na świecie za jeden ze skuteczniejszych instrumentów realizujących cele ochrony środowiska i krajobrazu, są w Polsce narzędziem nie w pełni docenianym. Opisano mankamenty systemu OOŚ w Polsce i jego niską skuteczność, zwłaszcza w odniesieniu do ochrony krajobrazu udowadniając, dorobek polskiej szkoły architektury krajobrazu nie jest wystarczająco wykorzystywany dla potrzeb ocen środowiskowych. Jest to jedną z przyczyn postępującego spadku jakości przestrzeni w wyniku presji inwestycyjnej. Opisano możliwości wykorzystania wykształconej w ramach OOŚ metodologii ocen wpływu na krajobraz i aspekty wizualne, wykorzystującej dorobek architektury krajobrazu i stosowanej w wielu krajach świata, jako swoisty regulator działań w wybranych, poddawanych presji inwestycyjnej strefach, które zazwyczaj są polem intensywnych przemian i związanych z nimi zagrożeń dla środowiska i krajobrazu. OOŚ przedstawiono jako narzędzie, które powinno stanowić uzupełnienie pola działania architektów, urbanistów i planistów przestrzennych na rzecz ochrony i kształtowania krajobrazu. Stwierdzono, że konieczny jest rozwój metodologii ocen krajobrazowych w OOŚ oraz upowszechnianie wiedzy na temat celowości i możliwości wykorzystywania OOŚ dla ochrony i kształtowania krajobrazu.

Autor (1)