Abstrakt

Artykuł prezentuje możliwości wykorzystania strategicznych ocen oddziaływania na środowisko jako jednego z elementów systemu łagodzenia negatywnych skutków rozwoju. Za wiodący aspekt wzmocnienia systemu SOOŚ/OOŚ uznano problem łagodzenia skutków środowiskowych, a najważniejszą w tym rolę przypisano krajobrazowi, określonemu jako nośnik informacji o skutkach w poszczególnych, współzależnych od siebie elementach środowiska i za wyznacznik skuteczności procedury. Uznanie krajobrazu za aspekt wiodący wpisuje się w przesłanie Europejskiej Konwencji Krajobrazowej, określającej krajobraz jako wspólne bogactwo, kluczowy element dobrobytu, tożsamości europejskiej i jakości życia. Na tym tle ukazano hierarchię łagodzenia skutków (unikanie, ograniczanie, naprawa, poszerzone o kompensowanie strat, podnoszenie jakości środowiska, monitoring). Szczegółowe możliwości opisano na przykładzie komunikacji drogowej, uważanej za jedno z podstawowych zagrożeń środowiska i krajobrazu. Wykazano, że jedynie podejście kompleksowe, obejmujące wszystkie elementy systemu łagodzenia, jest skuteczne, a działania wyrywkowe nie przynoszą rezultatów. SOOŚ uznano za najważniejszy element systemu łagodzenia skutków, od którego trzeba rozpoczynać działania na rzecz zrównoważonego rozwoju transportu, gdyż jedynie przy jego pomocy można badać i łagodzić skutki skumulowane, złożone, narastające.

Autor (1)