Rewitalizujaca rola sztuki w miejskiej przestrzni publicznej

Dorota Wojtowicz-Jankowska

Rewitalizujaca rola sztuki w miejskiej przestrzni publicznej

Abstrakt

Współcześnie sztuka stała się narzędziem rewitalizującym miejskie przestrzenie publiczne. Obserwacja przemian jakie dokonują się w miastach dzięki jej obecności powoduje, że dostrzegany jest w niej nie tylko element estetyzujący, ale także naprawczy. Następuje wykorzystywanie działań twórczych do pobudzania aktywności lokalnych społeczności. Zauważalne włączanie mieszkańców do działań partycypacyjnych z udziałem sztuki powoduje, że nie jest oceniana tylko jako przedmiot obserwacji, ale także jako obiekt generujący nowe zachowania czy nawet postawy społeczne. Świadomość jak sztuka odmienia przestrzeń publiczną miasta jest ważnym środkiem w kształtowaniu polityki rewitalizacyjnej miast.

Autor (1)

Dorota Wojtowicz-Jankowska dr hab. inż. arch.

Cytuj jako

Pełna treść

pobierz publikację

pobrano 139 razy

Wersja publikacji: Accepted albo Published Version
Licencja: Copyright (Akademia Finansów i Biznesu Vistula 2019)

pełna treść artykułu zobacz w serwisie zewnętrznym otwiera się w nowej karcie

Słowa kluczowe

Informacje szczegółowe

Kategoria:

Publikacja w czasopiśmie

Typ:

artykuły w czasopismach recenzowanych i innych wydawnictwach ciągłych

Opublikowano w:

Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula strony 5 - 14,
ISSN: 2084-4689

Język:

polski

Rok wydania:

2019

Opis bibliograficzny:

Wojtowicz-Jankowska D.: Rewitalizujaca rola sztuki w miejskiej przestrzni publicznej// Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula. -., nr. 1(59) (2019), s.5-14

Bibliografia: test

Bazuń D. (2017), Rewitalizacja jako obszar współpracy międzysektorowej, "Rocznik Lubuski", t. 43, cz. 2.
de Certeau M. (1988), Practice of Everyday Life, University of California Press, Berkeley.
Deutsche R. (1991), Alternative space (w:) Wallis B. (red.), If You Lived Here. The City in Art, Theory, and Social Activism: Discussions in Contemporary Culture #6, The New Press, New York. otwiera się w nowej karcie
Hołub A. (2002), Współczesna przestrzeń publiczna. Terapia patologii czy rozwój nowych terenów -poszukiwanie przesłanek projektowych, (w:) Kochanowski M. (red.), Przestrzeń publiczna miasta postindustrialnego, Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk.
Lofland L.H. (1973), A World of Strangers. Order and Action Urban Public Space, Basic Books, New York.
Lorens P. (2006), Tematyzacja przestrzeni publicznej miasta, Wydawnictwo Politech- niki Gdańskiej, Gdańsk.
Madanipour A. (2004), Marginal Public Spaces in European Cities, "Journal of Urban Design", Vol. 9, No. 3. otwiera się w nowej karcie
Porębski M. (1972), Ikonosfera, PIW, Warszawa.
Rembarz G., Martyniuk-Pęczek J. (red.) (2015), Przestrzeń publiczna dzielnicy w party- cypacyjnym planowaniu strategicznym. Quo vadis, Gdańsku? Mieszkańcy planują swoje miasto, Gdańska Fundacja Innowacji Społecznej, Wydział Architektury Politechniki Gdańskiej, Sopocka Szkoła Wyższa, Gdańsk.
Skalski K. (1998), Co należy rozumieć pod słowem "rewitalizacja", (w:) Gospodarka Prze- strzenna Gmin, t. III, Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej, Kraków.
Tatarkiewicz W. (2012), Dzieje sześciu pojęć, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Wódz J. (1989), Społeczna rola przestrzeni -wprowadzenie do rozważań socjologicznych nad przestrzenią, (w:) Wódz J. (red.), Przestrzeń znacząca: studia socjologiczne, Śląski Instytut Naukowy, Katowice.
Zukin S. (1995), The Cultures of the City, Blackwell Publishers, Malden.
Zuziak Z.K. (2002), Nowe przestrzenie podróży. Przestrzenie publiczne węzłów trans- portu, (w:) Kochanowski M. (red.), Przestrzeń publiczna miasta postindustrialnego, Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej, Gdańsk. otwiera się w nowej karcie