Abstrakt

Przewodzące kompozyty poliuretanowe otrzymywano w syntezie dwuetapowej. W pierwszym etapie syntetyzowano prepolimer uretanowy. W tym celu poddawano reakcji 4,4'-diizocyjanianu difenylometanu (MDI) oraz oligoeterol ( PTMG 1000, PTMG 2000 lub Rokopol D-2002). W drugim etapie jako przedłużacz łańcuchów stosowano 1,4-butanodiol (BDO). Elastomery te były domieszkowane solami LiClO4 lub LiCl oraz modyfikowane montmorylonitem. Domieszkowanie soli oraz wprowadzenie nanonapełniacza wykonano dwoma sposobami: in situ lub w stopie z uzyciem w tym celu wytłaczarki dwuślimakowej. Analiza DMA, wykazała, że wraz ze wzrostem domieszki soli do poliuretanu wzrastała temperatura zeszklenia badanego polimeru. Analiza FTIR wykazała występowanie złożonego pasma w zakresie 1000 - 1150 cm-1, świadczącego o częściowym oddziaływaniu grup eterowych z kationami litu. O poziomie przewodnictwa badanych przewodzących jonowo kompozytów poliuretanowych decydował rodzaj i ilość wprowadzonej soli litu oraz sposób domieszkowania, przy czym zdecydowanie korzystniejszy efekt można było uzyskać stosując mieszanie w stopie w układzie dwuślimakowym, zapewniającym dostatecznie wysoki stopień zdyspergowania.Rodzaj struktury nanonapełniacza w kompozycie zależał od typu matrycy poliuretanowej i od sposobu dyspergowania. Ilość i rodzaj nanonapełniacza wpływał na wartości właściwości wytrzymałościowych,. Nie obserwowano widocznego wpływu użytych nanonapełniaczy na przewodnictwo jonowe.

Autor (1)