Abstrakt

W opracowaniu opisane zostały wzorce postępowania stosowane w przypadku realizacji przedsięwzięć dużych i złożonych, takie jak Scaled Agile Framework (SAFe), Large-Scale Scrum (LeSS) czy Nexus, spośród których najbardziej popularne jest to pierwsze podejście. Każda z tych metodyk zawiera wskazówki i wytyczne dotyczące tego, w jaki sposób koordynować prace wielu Zespołów Scrum. Wprowadzają one wydarzenia oraz role niezbędne w bardziej złożonych środowiskach. Opisane zostały także narzędzia, metody i praktyki wykorzystywane w podejściu zwinnym. Należą do nich m.in.: sposoby dekompozycji wymagań, narzędzia i metody stosowane w opisywaniu wymagań (historyjki, story points, Planning Poker), podejścia przydatne w priorytetyzacji (metoda Weighted Shortest Job First, metoda MoSCoW, model Kano, koncepcje Minimum Viable Product (MVP) oraz Minimum Marketable Product (MMP) czy tablice Kanban). W końcowej części książki porównano podejścia zwinne i klasyczne. Porównanie to nie miało jednak na celu stwierdzenia, która z metodyk jest lepsza, a która gorsza, lecz wskazanie przesłanek przemawiających za wyborem właściwej, najbardziej pasującej do specyfiki i potrzeb danej organizacji. Z tego względu wskazano zalety oraz wady podejść klasycznego i zwinnego. Wskazane zostały również kluczowe czynniki ułatwiające wdrożenie podejścia Agile.

Autor (1)