Wykonano pomiary prędkości dryfu elektronów w funkcji zredukowanego pola elektrycznego E/N. Wyniki tych pomiarów porównano z wynikami pomiarów w CO2 i N2O.

Porównano współczynniki transportu wyznaczone doświadczalnie w eksperymentach rojowych z wyznaczonymi teoretycznie z rozwiązania równania Boltzmana dla N2O i CO2. Badano wpływ przekrojów czynnych na wzbudzenia wibracyjne w tych gazach, w zakresie niskich energii na zgodność tych współczynników transportu.

W pracy przedstawiono wyniki pomiarów stosunku współczynników dyfuzji poprzecznych i podłużnych do ruchliwości i prędkość dryfu elektronów jako funkcję zredukowanego pola elektrycznego w N2O. Współczynniki dyfuzji wyznaczono stosując metodę Towsenda-Huxleya; prędkość dryfu otrzymano używając techniki Bradbury-Nielsen. Całkowitych i częściowych przekrojów czynnych użyto do obliczenia współczynników metodą numeryczną.