W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie procesami transportu i losem zanieczyszczeń w obszarach polarnych, znacząco odległych od centrów przemysłowych. Nowoczesne techniki analityczne pozwoliły na stwierdzenie, że również Arktyka, która w przeszłości była uważana za teren pozbawiony zanieczyszczeń, stała się obszarem o dużej intensywności antropopresji. Zanieczyszczenia pochodzące z odległych źródeł stanowią rosnące zagrożenie dla rejonów polarnych. Warunki środowiskowe oraz położenie geograficzne czynią ten obszar rezerwuarem średnio lotnych zanieczyszczeń. Przedmiotem prowadzonych badań jest poznanie dróg przemieszczania się zanieczyszczeń (w tym zanieczyszczeń określonych jako priorytetowe programem AMAP) na terenach Arktyki, na przykładzie, zlewni rzeki Revelvy, Spitsbergen. Głównym celem naukowym projektu jest wykorzystanie wyników analiz próbek wód powierzchniowych i opadowych pobranych z obszaru zlewni rzeki Revelvy (pokrywa śnieżna, jezioro, rzeka, strumienie, cieki ) do określenia migracji zanieczyszczeń w środowisku arktycznym o znikomym lokalnym wpływie zanieczyszczeń.Realizacja projektu poszerzyłaby dotychczasowy stan wiedzy na temat migracji zanieczyszczeń w środowisku abiotycznym. Region arktyczny stanowi źródło informacji o stanie środowiska, umożliwiając wczesne ostrzeganie przed zagrożeniami wywołanymi stosowaniem toksycznych substancji chemicznych. Badania poziomów zanieczyszczeń zdeponowanych na obszarze Arktyki stanowią kluczowy element oceny stanu środowiska oraz umożliwiają podjęcie właściwych działań w celu zapobiegania ich negatywnym oddziaływaniom. Na podstawie przeglądu literatury stwierdzono, że powstałe opracowania poruszają problem migracji zanieczyszczeń w środowisku jedynie fragmentarycznie. Wyniki opublikowanych badań dotyczą jedynie poznania poziomów zawartości zanieczyszczeń w wybranych elementach środowiska oraz dotyczą wąskiej grupy zanieczyszczeń. Fundamentalnym celem projektu jest zdobycie nowej wiedzy w zakresie kompleksowej analizy dróg rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w środowisku abiotycznym, zdeponowanych na obszarze fiordu Hornsund jako doskonałego reprezentanta warunków środowiskowych archipelagu Svalbard. Uzyskane wyniki badań (analitycznych; meteorologicznych; hydrometrycznych) posłużą do oceny stopnia degradacji środowiska Arktyki.