Metoda wymiany dynamicznej służy do wzmacniania podłoża gruntowego gdy nie jest wymagana duża miąższość wzmocnionego podłoża (5-6m) i najlepiej sprawdza się do wzmacniania gruntów organicznych, nawodnionych gruntów spoistych, oraz gruntów antropogenicznych. Technologia ta polega na dynamicznym formowaniu nośnych kolumn żwirowych, lub kolumn wykonanych z kruszywa (kruszony beton, żużel wielkopiecowy) za pomocą ubijaków (najczęściej 8-15 tonowych) zrzucanych z wysokości około 15m. Aktualnie wykorzystywane w projektowaniu kolumn metodą wymiany dynamicznej analityczne metody obliczeniowe, zostały pierwotnie opracowane dla kolumn formowanych metodami nie uwzględniającymi specyfiki tej metody (jak na przykład metoda wibrowymiany). Z tego względu pomijany jest intuicyjnie wyczuwalny fakt lokalnego zagęszczenia (wzmocnienia) gruntu wokół formowanej kolumny. Stosowane obecnie metody obliczeniowe nie uwzględniają specyfiki wykonywania kolumn metodą wymiany dynamicznej i w konsekwencji prowadzą do niedoszacowania nośności. Stąd też zasadniczym celem jest określenie wpływu formowania wbijanej kolumny kamiennej na otaczające ją słabe podłoże gruntowe i zaproponowanie metodyki symulacji zjawiska formowania kolumny, oraz wpływu samego procesu na końcową nośność wzmocnionego podłoża gruntowego. Biorąc pod uwagę ogromną ilość wbijanych kolumn kamiennych wykonywanych według dotychczasowych metod podjęcie tej tematyki wydaje się uzasadnione zarówno ze względów poznawczych jak i aplikacyjnych. Celem naukowym projektu jest zaproponowanie metodyki numerycznej symulacji procesu formowania kolumny (najczęściej kamiennej) metodą wymiany dynamicznej i wpływu przebiegu tego procesu na końcowy nośność wzmocnionego podłoża gruntowego.