Abstract

Dom jest formą schronienia, która stanowi przedmiot w złożonym procesie zamieszkiwania. Jednym z aspektów decydujących o doświadczaniu poczucia utożsamiania w tym procesie jest estetyka tego domu. Dbałość o jej spójność z oczekiwaniami przyszłych mieszkańców i wpasowanie w zastane otoczenie wydają się oczywistym zadaniem architekta. Jednak w przypadku istniejących osiedli mieszkaniowych wielorodzinnych, zwanych potocznie blokowiskami, wartości estetyczne powinny być przedmiotem rewaloryzacji. Nowoprojektowane obiekty mieszkalne na obszarze blokowisk mogą wpłynąć pozytywnie na mieszkańców poprzez próbę zmiany kontekstu opartą na projekcie krajobrazu wspartym wzorcami zaczerpniętymi z rodzimego regionu. Niedosłownie zaprezentowane rozwiązanie to ukazuje ideowa rzeźba architektoniczna pt. „mój piękny habitat”. Poprzez autorską formę oraz nieprzypadkowe aranżacje plenerowe utrwalone na fotografiach podjęto próbę wskazania istoty możliwych działań prowadzących do przywrócenia wartości utraconych. Jest też wskazówką dla projektowania nowych układów urbanistycznych, w których wartość zharmonizowania obiektów kulturowych z otoczeniem przyrodniczym, wzmocniona umożliwieniem samodzielnego współdecydowania o przyszłej estetyce obiektu, prowadzą do zaprojektowania domów, z którymi utożsamią się przyszli mieszkańcy i które wzbogacą dorobek kulturowy zamieszkiwanego regionu.

Author (1)