Abstract

Konserwacja zabytków nie jest zamkniętą księgą niezmiennych praw i zasad. Zmienia się wraz z kolejnymi epokami.I nie jest zbiorem sztywnych reguł, które dają się zastosować bez refleksji i wiedzy. W każdym przypadku prac prowadzonych na konkretnej fasadzie konieczne jest postawienie diagnozy właściwej dla rozpatrywanego przypadku i umiejętne znalezienie środków zaradczych w tej konkretnej jednostkowej sytuacji. Trzeba umieć ocenić wartości zabytku i rozważyć, co będzie dla niego najlepsze. Nie można się przy tych działaniach obejść bez specjalistów – konserwatorów zabytków. W zabytkowej fasadzie powinniśmy widzieć nie tylko zamysł twórcy – dzieło architektoniczne z kompozycją elewacji. Dla nas, żyjących na początku XXI wieku, to również zabytkowa substancja – autentyczny materiał, z którego dawni budowniczowie wznieśli obiekt, świadek przeszłości,wytworzony rękami dawnych rzemieślników. Dlatego warto mieć zawsze na uwadze, że prace prowadzone na zabytkowych fasadach nie służą jedynie poprawie estetyki, lecz przede wszystkim zachowaniu przeszłości. Po pierwsze nie szkodzić. Pamiętajmy, że w konserwacji zabytków (tak jak i w innych dziedzinach życia) umiar zawsze jest pożądany. Lepiej zrobić mniej i zostawić zabytek przyszłym pokoleniom (które będą dysponować lepszymi technologiami konserwatorskimi i nowoczesnymi, mniej ingerującymi zabiegami, których może nawet jeszcze nie potrafimy sobie wyobrazić), niż za dużo i zniszczyć cenny ślad przeszłości.

Authors (2)