Abstract

Tradycję przestrzenną Gdyni stworzyły lata międzywojenne. To one ukształtowały ją w sensie urbanistycznym i architektonicznym oraz wykreowały główną ideę przestrzenną, którą jest otwarcie miasta na morze. Idea ta jest w pewnym sensie oczywista, gdyż nadmorskie położenie Gdyni wyraźnie do tego predestynowało. Dzięki konsekwentnej działalności zarówno projektanta portu - inżyniera Tadeusza Wendy, jak i głównego projektanta miasta - architekta Adama Kuncewicza, udało się w latach trzydziestych XX w. wykreować styk portu z morzem w sposób bardzo szczęśliwy dla Gdyni, a całemu śródmieściu nadać specyficzny, modernistyczny charakter. Współczesna architektura Gdyni w dużym stopniu stara się nawiązać do tradycji gdyńskiego modernizmu, szukając też jednak własnych form wyrazu. Jednakże podstawowym warunkiem ładu przestrzennego jest nie tyle jedność stylowa, co zasada, że każda pojedyncza realizacja musi być częścią ogólnego planu całości, pewnej generalnej wizji, której podporządkowane są zadania cząstkowe. Na straży tak pojmowanego ładu przestrzennego stać powinny zapisy formułowane w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Niestety współczesne zapisy tych planów najczęściej są skomplikowanymi elaboratami prawnymi, niepopartymi wizualizacją przestrzenną projektowanych układów. Jest to poważny błąd i my, jako użytkownicy przestrzeni miejskiej powinniśmy się domagać tego, żeby każdy plan miejscowy zawierał również szkice architektoniczne projektowanej przestrzeni oraz szerszy kontekst układu miasta.

Author (1)