Abstract

Przez wiele lat w Polsce dominującym sposobem zagospodarowania osadów ściekowych z małych oczyszczalni ścieków było ich składowanie na składowiskach odpadów. Jednak od 1 stycznia 2016 roku składowanie odpadów o cieple spalania powyżej 6 MJ/kg suchej masy jest zakazane. Dla małych i średnich oczyszczalni ścieków ciekawą alternatywą może być metoda wykorzystująca systemy trzcinowe do jednoczesnego odwadniania i stabilizacji osadów. Metoda ta jest powszechnie znana i wykorzystywana w wielu krajach europejskich. Systemy trzcinowe eliminują główne problemy, które występują podczas mechanicznego odwadniania. Przede wszystkim nie wymagają drogich urządzeń do odwadniania. Eliminują również robociznę związaną z procesem mechanicznego odwadniania oraz konieczność stosowania drogich polielektrolitów. Istotnie też zmniejszają uciążliwości związane z magazynowaniem odwodnionych osadów, ich zagniwaniem oraz koniecznością stosowania wielokrotnie w ciągu roku. Systemy trzcinowe są przede wszystkim łatwe w obsłudze oraz charakteryzują się niskimi kosztami eksploatacyjnymi. Metoda ta daje możliwość dostosowania jej do lokalnych warunków terenowych, a naturalne walory umożliwiają łatwe wkomponowanie w istniejący krajobraz. Procesy odwadniania i stabilizacji w systemach trzcinowych zachodzą podobnie jak w warunkach naturalnych, a działanie metody związane jest z symulacją procesów zachodzących w ekosystemach bagiennych. W celu szerszego stosowania metody trzcinowej do zintegrowanego odwadniania i stabilizacji konieczne są kompleksowe badanie systemów obejmujące, zarówno jakość zakumulowanych osadów ściekowych, jak i generowanych odcieków. Ważne jest również poznanie zachodzących w systemach trzcinowych procesów. Z tego względu poszukiwane są nowe narzędzia, które byłyby pomocne w ich określaniu.

Author (1)