Wystawa dokumentuje ostatni etap działania, którego tematem było uczestnictwo architekta w cyklu życia natury. Twórca czerpie z przyrody inspiracje, kreuje abstrakcyjną ideę, nadaje jej materialną formę sięgając po plastyczną skałę, by ostatecznie przywrócić ją przyrodzie. Fotografie zapisały zaskakujące piękno niepozornych obiektów, które po chwili zniknęły z krajobrazu. Użyliśmy gliny wydobytej na polu w Piotrowie, gliniane byty...

Postęp w rozwoju cywilizacji związany z rozszerzeniem sfery ludzkiej wolności oddala nas od natury poprzez jej uprzedmiotowienie. Przyroda postrzegana estetycznie pełni w nowoczesnym społeczeństwie funkcją kompensującą te przedmiotowe do niej odniesienia co jest szczególnie widoczne w architekturze odzyskującej przyrodę jako krajobraz.

Praca składa się z dwunastu rozdziałów. Pierwsza część ma charakter wprowadzający do problematyki przestrzeni publicznej. W rozdziale drugim autorka przywołuje wybrane i ważne dla przedmiotu badań koncepcje teoretyczne oparte na modelu wieloparadygmatycznym. Rozdział trzeci osnuty jest wokół antycznego wzorca przestrzeni publicznej, który ze względu na niezwykłe bogactwo rozwiązań w tym zakresie wywodzi się właśnie z tego pnia....