Porównano odporność na biodegradację różnych filmów poliepsilon kaprolaktonu w wodzie morskiej z Bałtyku, w roztworze soli, w wodzie morskiej z azydkiem sodu oraz w kompoście z osadem czynnym. Oceniano zmiany ubytku wagi, lepkość właściwości wytrzymałościowe, stopień krystaliczności i morfologię przed i po procesie degradacji. Filmy z dodatkiem środków antypoślizgowych, degradowane w środowiskach naturalnych ulegały rozkładowi...

Dotychczas nie badano trzcinnika olbrzymiego jako materiału strukturotwórczego przy kompostowaniu i higienizacji osadów ściekowych w pryzmie. Wyniki badań własnych pokazują, iż trzcinnik posiada korzystne właściwości wytrzymałościowe, co jest istotnym warunkiem jego zastosowania jako materiału strukturotwórczego

Autotermiczna higienizacja tlenowa osadów nadmiernych jest szybką i przyjazną dla środowiska metodą eliminacji organizmów chorobotwórczych. Skuteczność i szybkość tej metody jest uzależniona od wielu czynników. Jednym z głównych jest transfer tlenu, którego dobrym wyznacznikiem jest ocena zmiany profilu temperatury w złożu. Zbadano wpływ wilgotności i porowatości złoża na efekt cieplny procesu.

Degradujące w środowisku naturalnym produkty z tworzyw sztucznych są grupą materiałów polimerowych, których ilość znacznie wzrosła w ostatnich latach. Ustanowiono wiele testów degradacji środowiskowej przez różne jednostki normalizacyjne. Testy te są również wykorzystywane, przy ustalaniu podstawowych systemów certyfikacji. Standardowe testy określają na przykład, jak pomiary biodegradacji danego materiału muszą być wykonane lub...