Metropolie wiedzy jako koncentracja funkcji innowacyjnych. Model powiazan strukturalnych dzielnic wiedzy zlozonych z: uczelni wyzszych, parkow naukowo-technologicznych, przemyslu innowacyjnego, uslug. Delimitacja przestrzenna miasta wiedzy w Metropolii Gdanskiej.

Strategia lizbońska przyjęta przez Unię Europejską w 2000r określa nowe zadania dla planowania i rozwoju miast.Rozwój determinują dylematy: konkurencyjność a efektywność, dysproporcje a równość, globalizacja a tożsamość. Powstają metropolie wiedzy i innowacji jako główne ośrodki konkurencyjności. Powoduje to konsekwencje dla rozwoju przestrzennego. Model zagospodarowania przestrzennego zawiera komponenty materialne i wirtualne.

Gospodarka oparta na wiedzy jest jednym z głównych czynników rozwoju metropoli. Kształtowanie innowacyjnych meropoli wiąże się z nowym paradygmatem polityki miejskiej polegającej na łączeniu usług bytowych z kreowaniem konkurencyjności opartej na powiązaniach zewnętrznych. Opisano Gdański Obszar Metropolitalny jako biegun innowacyjności w regionie realizującym strategię równoważenia rozwoju

Celem artykułu jest próba odpowiedzi, czy proces metropolizacji Trójmiasta jest wewnętrznie równoważony zarówno subiektywnymi oczekiwaniami mieszkańców, jak i obiektywnymi procesami organizacyjnymi.