Sformułowano hydrauliczną charakterystykę reaktorów, pracujących w warunkach recyrkulacji. Przeprowadzono analizę ich działania według modelu ruchu tłokowego, wykazując jego nieprzydatnośc. Zaproponowano metodę określania rzeczywistych czasów zatrzymania płynu w reaktorze.

Omówiono aktualne problemy związane z kwestią recyrkulacji w obiektach oczyszczalni ścieków. Wskazano na znaczny wzrost stosowanych stopni recyrkulacji w ostatnim czasie i przeanalizowano jego przypuszczalne przyczyny oraz konsekwencje. Omówiono wyniki badań przeprowadzonych w laboratoryjnym modelu osadnika.

Przedstawiono propozycję opisu dynamiki przepływu ścieków przez osadnik za pomocą zewnętrznej krzywej rozkładu czasu zatrzymania ścieków. Wykazano, że zbyt intensywna recyrkulacja może generować w osadniku ''przebicie hydrauliczne'', radykalnie pogarszające jego funkcjonowanie (w tym nadmierne rozwodnienie osadu).

Omówiono praktyczne problemy, wynikające ze stosowania dużych stopni recyrkulacji osadu w oczyszczalniach ścieków. Przedstawiono wstępne wyniki badań laboratoryjnych przepływu z recyrkulacją, a następnie rezultaty numerycznych symulacji takiego przepływu.

Celem pracy była ocena przebiegu zmian stężenia zanieczyszczeń w różnych etapach oczyszczania w zależności od nadanej recyrkulacji ze-wnętrznej w oczyszczalni ścieków w Gronowie Górnym k. Elbląga. Określono wielkość recyrkulacji zapewniającą optymalną pracę oczyszczalni.