Abstract

Polska, podobnie jak wiele innych krajów, zmaga się obecnie z procesem starzenia społeczeństwa, który w najbliższych latach będzie przybierał na sile. Dlatego bardzo istotne jest, aby już teraz rozpocząć proces przystosowywania miast do zmieniającej się struktury społecznej, tak aby w przyszłości mogły być one miejscem, w którym ludzie starsi będą mogli swobodnie i bezpiecznie mieszkać oraz funkcjonować. W realiach polskich można z powodzeniem wdrożyć założenia, sformułowane przez profesora Jamesa J. Pirkle’a w 1986 roku w USA. Zbiór czterech zasadniczych wytycznych jest logiczny i przekonywujący w swej uniwersalności: po pierwsze – młodzi ludzie staną się z czasem starzy, po drugie – młodzi ludzie mogą stać się niepełnosprawni, po trzecie – ludzie starzy mogą, choć nie muszą, stać się niepełnosprawni, po czwarte – wszystkie osoby niepełnosprawne podlegają nieuchronnie procesowi starzenia. Nowoczesne polskie strategie myślenia projektantów architektury i wzornictwa przemysłowego powinny stawiać sobie za cel kształtowanie wygodnych i bezpiecznych mieszkań oraz zespołów różnorodnych mieszkań dla użytkowników w różnym wieku i o różnym stopniu sprawności umysłowej i fizycznej. Zadaniem architektów jest wypracowanie systemu programowania i projektowania w oparciu o doświadczenia zachodnie i polskie uwarunkowania kulturowe, wprowadzenie technologii inteligentnych, wspomagających bezpieczne i samodzielne funkcjonowanie osób starszych i niepełnosprawnych oraz twórcze kreowanie przestrzeni zamieszkania, wspomagające proces integracji osób starszych w społeczeństwie – jako alternatywy dla pobytu osób starszych w domach opieki.

Authors (2)