Abstract

MENTORING URBANISTYCZNY I MIKROSTRATEGIA jako innowacyjne narzędzia w procesie partycypacji społecznej Rosnąca wola włączenia się mieszkańców w proces planowania i współdecydowania o przyszłości miasta wymaga dziś w Polsce nowej formuły planowania partycypacyjnego. Rady dzielnic, stowarzyszenia, grupy inicjatywne poszukują metod pracy w bardziej efektywny sposób integrujących i aktywizujących społeczeństwo dzielnicy wokół wspólnych celów rozwojowych. MENTORING URBANISTYCZNY to nowy model współpracy między mieszkańcami a niezależnymi profesjonalistami nastawiony na wzajemny wzrost kompetencji planistycznych. Jego zastosowanie, przy wspólnym budowaniu wizji przyszłości dzielnicy, odpowiada aktualnej potrzebie wsparcia społeczności dzielnic w ich wysiłkach na rzecz poprawy stanu otoczenia. Wizja przedstawiona w formacie MIKROSTRATEGII rozwoju przestrzeni publicznej (nowego narzędzia planowania partycypacyjnego) pozwala na porzucenie doraźnej perspektywy „akcja w konflikcie”, na rzecz dążenia do stworzenia efektywnego systemu uspołecznionego działania. Realizacja projektu „Quo vadis Gdańsk? Mieszkańcy planują swoje miasto” pozwoliła na postawienie istotnych pytań o przyszłość dzielnic rosnącej metropolii. Pokazała też, że możliwe jest działanie poza szablonem: współpraca lokalnej społeczności z ekspertami, mentorami urbanistycznymi,zaowocowała wypracowaniem elastycznych zasad – mikrostrategii organizujących wspólne działania ku poprawie jakości przestrzeni publicznej czterech gdańskich dzielnic: Oruni, Osowej, Ujeściska i Wrzeszcza Górnego. Takie podejście stanowi w skali naszego kraju istotną innowację. Książka stanowi podsumowanie projektu badawczo-wdrożeniowego QUO VADIS, GDAŃSKU? MIESZKAŃCY PLANUJĄ SWOJE MIASTO, zrealizowanego w latach 2014-2015 w ramach programu „Obywatele dla Demokracji”, finansowanego z funduszy EOG we współpracy Gdańskiej Fundacji Innowacji Społecznej, Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej oraz Sopockiej Szkoły Wyższej.

Authors (2)