Abstract

Przedmiot Metrologia jest wykładany na Wydziale Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej na trzecim semestrze studiów na trzech kierunkach: Elektronika i Telekomunikacja, Inżynieria Biomedyczna oraz Automatyka, Cybernetyka i Robotyka. W trakcie zajęć laboratoryjnych studenci wykonują sześć ćwiczeń, z których dwa są całkowicie oceniane przez program weryfikujący poprawność kolejnych wykonywanych zadań. Publikacja ma na celu przedstawienie zalet i wad oceniania automatycznego. Prezentuje możliwości, jakie niesie za sobą automatyzacja oceniania, jednocześnie wskazując wynikające z tego zagrożenia. Na finalną liczbę punktów możliwych do zdobycia na przedmiocie składają się: test, ocena pracy na zajęciach oraz sprawozdanie z każdego z sześciu ćwiczeń. O ile test oraz sprawozdanie są zawsze oceniane przez prowadzącego, o tyle ocena pracy na zajęciach na dwóch ćwiczeniach jest oceniana automatycznie przez program komputerowy. Co więcej, ocenianie to odbywa się w dwojaki sposób: na jednym ćwiczeniu punkty są przydzielane za poprawne wykonanie zadania, a na drugim ćwiczeniu każdorazowa pomyłka powoduje odjęcie 20% pozostałych możliwych do zdobycia punktów za dane zadanie. Wprowadzenie automatycznego oceniania zwalnia prowadzących z nieustannej kontroli studentów, dzięki czemu może on się skupić na zgłaszanych przez nich problemach. Jednocześnie nakłada na prowadzących obowiązek zapewnienia bezawaryjnego sprzętu. Z jednej strony takie ocenianie zapewnia pełen obiektywizm w postaci bezstronności prowadzącego, ale u studentów wywołuje poczucie ostateczności, co z kolei ich bardzo stresuje. Takich dylematów jest więcej. Autorzy w publikacji podjęli próbę analizy pozytywnych i negatywnych aspektów takiej formy oceny pracy na zajęciach.

Authors (2)