Abstract

Audyt dostępności dla planowanych, projektowanych i istniejących węzłów przesiadkowych musi być przeprowadzony w kontekście społecznym i prawnym, w którym re- alizowany jest projekt. W Polsce prawa osób z niepełnosprawnościami reguluje m.in. ustawa z dnia 19 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji społecznej i zawodowej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Obie ustawy określają prawa osób z niepełnosprawnościami, m.in. w zakresie dostępności do budynków i urządzeń użyteczności publicznej. Ponadto w Polsce obowiązuje ustawa z dnia 19 lipca 2019 r. o zapewnieniu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami. Ustawa ta nakłada na podmioty publiczne i prywatne obowiązek zapewnienia dostępności swoich usług, w tym węzłów przesiadkowych, dla osób o szczególnych potrzebach. W kontekście społecznym należy zwrócić uwagę na fakt, że osoby z niepełnosprawnościami stanowią znaczącą część społeczeństwa. Z danych Głównego Urzędu Statystycznego wynika, że w Polsce mieszka około 4,5 mln osób z niepełnosprawnościami. Dlatego projektowanie węzłów przesiadkowych musi uwzględniać potrzeby tej grupy osób. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że projektowanie węzłów przesiadkowych i ich przekształcanie z myślą o dostępności dla osób o szczególnych potrzebach może wpłynąć pozytywnie na poprawę jakości życia całego społeczeństwa. Dostępność do transportu publicznego dla osób z niepełnosprawnościami może przyczynić się do zwiększenia ich aktywności i integracji ze społeczeństwem. W kontekście społecznym i prawnym audyt dostępności dla węzłów przesiadkowych jest nie tylko konieczny, ale również pozytywnie wpłynie na poprawę jakości życia osób z niepełnosprawnościami oraz całego społeczeństwa.

Authors (7)