Abstract

Artykuł dotyczy zastosowania metody uczenia się poprzez realizację projektów i uczenia się zespołowego, które przedstawiono na przykładzie przedmiotu Projekt grupowy prowadzonego na studiach II stopnia z zakresu ICT (technologii informacyjno-komunikacyjnych). Zaprezentowano założenia i strukturę przedmiotu, koncentrując się na kontekstowym charakterze realizowanych projektów i analogiach do zadań realizowanych w firmach w rzeczywistych warunkach biznesowych. Ze względu na uczestnictwo w Projekcie grupowym studentów reprezentujących pokolenie Z, dla których typowa jest wirtualizacja relacji, przedstawiono kryteria oceny wirtualności zespołu projektowego. Celem artykułu była ocena efektywności stosowanej metody w zakresie rozwoju dwóch typów kompetencji: technicznych, ale przede wszystkim kompetencji społecznych, obejmujących współpracę w zespole projektowym. Zaprezentowano wyniki badań ilościowych, które wskazały na dość wysoki poziom wirtualności badanych zespołów oraz na wysoką ocenę osiągniętych efektów i korzyści w percepcji uczestników projektów grupowych. Przeprowadzono też badanie jakościowe dzięki któremu wykazano główne wyzwania pracy w projekcie (wahania zaangażowania, zmiany składu zespołu, konieczność reagowania na zmienne wymagania) oraz obszary, w których badani postrzegali największy rozwój: samoorganizacja pracy zespołu, budowanie relacji w zespole i z klientem lub zleceniodawcą projektu oraz zdobywanie doświadczenia projektowego. W podsumowaniu przedstawiono rekomendacje dotyczące rozwoju przedmiotu Projekt grupowy odnoszące się do wdrażania metody zespołowego uczenia się na studiach związanych z ICT.

Citations

Authors (2)