Abstract

W prezentowanej Państwu książce przedmiotem analizy są obiekty architektoniczne wystaw światowych, które - pomimo tymczasowego charakteru imprez wystawowych - pozostają jako obiekty stałe. Konstrukcja książki wykorzystuje zasadę od ogółu do szczegółu, gdzie na tle subiektywnie wyselekcjonowanych przykładów historycznych, tymczasowych obiektów wystawowych przedstawiam przypadek dwóch szczegółowo przeanalizowanych pawilonów hiszpańskich wystaw światowych – El Cafè-Restaurante (Barcelona 1888 r.) oraz Palao Nacional (Barcelona 1929 r.). Oba obiekty uznane są za obiekty o znacznej wartości kulturowej . Obiekt El Cafè-Restaurante zaprojektowany został jako tymczasowy pawilon wystawy i – wbrew pierwotnym założeniom architekta – funkcjonuje do dzisiaj. Budynek został zaprojektowany przez cenionego ówczesnego hiszpańskiego architekta Lluísa Domènech’a y Montaner’a – konkurenta Antonio Gaudíego – i jest uznanym przykładem architektury katalońskiej. Budynek Palao Nacional, choć projektowany i wznoszony był jako budowla tymczasowa, wykonany został na tyle starannie i nakładem tak znacznych środków, że już w czasie jego realizacji podjęto decyzję o jego dalszym wykorzystaniu po zakończeniu wystawy. W kolejnych rozdziałach książki opisuję współczesne użytkowanie wybranych zabytkowych pawilonów oraz zmiany w ich tkance budowlanej, przeprowadzone w celu dostosowania tych obiektów do obowiązujących wymagań techniczno - ekonomicznych. Rozpoznaję stopień ingerencji konserwatorskiej oraz podejmuję próbę oceny celowości podjętych działań i ich efektów obserwowanych z perspektywy czasu. Okreslam również okoliczności determinujące zachowanie danego obiektu wystawowego jako stałego, oraz definiowaniuję działania, jakim obiekt jest poddawany, aby zachował swą użytkowość i zabytkowość jednocześnie.

Author (1)