W pracy dowodzi się istnienia rozwiązań homoklinicznych dla pewnych typów równań różniczkowych zwyczajnych drugiego rzędu typu hamiltonowskiego.

W niniejszej pracy badam istnienie rozwiązań prawie homoklinicznych (almost homoclinic) dla układu Hamiltona rzędu drugiego (układu Newtona): ü(t) + V_{u}(t,u) = f(t), gdzie t є R, u є R^{n}, V(t,u) = -K(t,u) + W(t,u), K,W: R x R^{n} → R są klasy C^{1}, K spełnia warunek ''pinching'', W_{u}(t,u)=o(|u|), gdy |u| → 0 jednostajnie względem t, f: R → R^{n} jest funkcją ciągłą, niezerową i odpowiednio małą w L^{2}(R,R^{n}). Przy tych...

W niniejszej pracy badamy autonomiczne układy Hamiltona na płaszczyźnie z potencjałem, który ma punkt osobliwy x, globalne minimum równe zero osiągane w punktach a i b różnych od x oraz spełnia warunek typu Gordona w otoczeniu punktu osobliwego. Wykorzystując metody wariacyjne i pojęcie rotacji krzywej wykazaliśmy, że istnieją co najmniej dwa rozwiązania, które omijają punkt osobliwy i łączą {a,b} z {a,b}.

W niniejszej pracy udowodniliśmy istnienie nietrywialnego rozwiązania homoklinicznego dla autonomicznych układów Hamiltona drugiego rzędu z nadkwadratowym potencjałem. Orbitę homokliniczną otrzymaliśmy jako słabą granicę ciągu punktów prawie krytycznych, stosując zasadę minimaks do odpowiedniego funkcjonału akcji oraz prosty argument typu ''concentration-compactness''.