Książka Władysława Tatarkiewicza zatytułowana Szkoła marburska i jej idealizm składa się z pięciu artykułów poświęconych marburskiej filozofii neokantowskiej oraz tekstów czterech recenzji dotyczących rozpraw filozofów z Marburga. Teksty te zostały napisane i opublikowane w polskich czasopismach filozoficznych tuż po powrocie Tatarkiewicza do kraju z prowadzonych pod kierunkiem Hermanna Cohena i Paula Natorpa studiów w Marburgu...

'Artykuł przedstawia czystą teorię prawa Hansa Kelsena jako jedne z teoretycznych dokonań przeprowadzone według metody szkoły marburskiej. Broni on autonomii prawa nie wiążąc prawa z etyką jak i jego czystości, a więc możliwości jego transcendentalnego ugruntowania, czyli pokazania, że prawo ma swe źródło w samym prawie, a dokładniej w transcendentalnie pojętej powinności (Sollen) Czysta teorii prawa ma charakter metodyczny: ma...

Filozofie transcendentalną utożsamia się z refleksją o ważności, ale przecież od czasu słynnej debaty między Adolfem Trendelenburgiem i Kuno Fischerem rozwój refleksji transcendentalnej poszedł w dwu kierunkach. W szkole badeńskiej aprioryczna siła transcendentalnego podmiotu przeciwstawia się sferze przedmiotowej redukowanej do czystej faktyczności. Wartość i obiektywizacja poznania jest zasługą transcendentalnej świadomości -...

Artykuł omawia stanowisko neokantowskiej szkoły marburskiej wobec ujęć upatrujących źródła i prawomocności poznania w psychologii. Psychologizm był zwalczany w szkole marburskiej do tego stopnia, że sprzeciw wobec niego - "antypsychologizm" - stał się jednym z najważniejszych elementów składających się na "doktrynę szkoły marburskiej" i służył niejako do negatywnego dookreślenia specyfiki stosowanej przez nich metody transcendentalnej,...

Artykuł pokazuje możliwość istnienia fenomenologii zorientowanej noematycznie i transcendentalnej, zarazem wolnej od husserlowsko-kartezjańskich dogmatycznych założeń. Oznacza to nieegologiczne pojęcie świadomości - świadomość nie jest utożsamiana z podmiotem ale jest polem w obrębie którego dopiero konstytuuje się realny podmiot i przedmiot (sama świadomość więc niczego nie konstytuuje). Taka fenomenologia ma charakter noematyczny...