Książka Władysława Tatarkiewicza zatytułowana Szkoła marburska i jej idealizm składa się z pięciu artykułów poświęconych marburskiej filozofii neokantowskiej oraz tekstów czterech recenzji dotyczących rozpraw filozofów z Marburga. Teksty te zostały napisane i opublikowane w polskich czasopismach filozoficznych tuż po powrocie Tatarkiewicza do kraju z prowadzonych pod kierunkiem Hermanna Cohena i Paula Natorpa studiów w Marburgu...

'Artykuł przedstawia czystą teorię prawa Hansa Kelsena jako jedne z teoretycznych dokonań przeprowadzone według metody szkoły marburskiej. Broni on autonomii prawa nie wiążąc prawa z etyką jak i jego czystości, a więc możliwości jego transcendentalnego ugruntowania, czyli pokazania, że prawo ma swe źródło w samym prawie, a dokładniej w transcendentalnie pojętej powinności (Sollen) Czysta teorii prawa ma charakter metodyczny: ma...

Filozofie transcendentalną utożsamia się z refleksją o ważności, ale przecież od czasu słynnej debaty między Adolfem Trendelenburgiem i Kuno Fischerem rozwój refleksji transcendentalnej poszedł w dwu kierunkach. W szkole badeńskiej aprioryczna siła transcendentalnego podmiotu przeciwstawia się sferze przedmiotowej redukowanej do czystej faktyczności. Wartość i obiektywizacja poznania jest zasługą transcendentalnej świadomości -...

Artykuł ma za zadanie przybliżenie życia i twórczości Ernsta Cassirera, ważnej filozoficznej postaci pierwszej połowy XX wieku. Twórca teorii form symbolicznych, wybitny historyk filozofii i idei, teoretyk poznania naukowego w jego rozmaitych formach wart jest przypomnienia szczególnie w obliczu niedawnej publikacji jego bardzo obszernej spuścizny rękopiśmienniczej. Osiemnastotomowe wydanie ineditów znacząco zmienia dotychczasowe...

Artykuł pokazuje możliwość istnienia fenomenologii zorientowanej noematycznie i transcendentalnej, zarazem wolnej od husserlowsko-kartezjańskich dogmatycznych założeń. Oznacza to nieegologiczne pojęcie świadomości - świadomość nie jest utożsamiana z podmiotem ale jest polem w obrębie którego dopiero konstytuuje się realny podmiot i przedmiot (sama świadomość więc niczego nie konstytuuje). Taka fenomenologia ma charakter noematyczny...