W niniejszej pracy badamy autonomiczne układy Hamiltona na płaszczyźnie z potencjałem, który ma punkt osobliwy x, globalne minimum równe zero osiągane w punktach a i b różnych od x oraz spełnia warunek typu Gordona w otoczeniu punktu osobliwego. Wykorzystując metody wariacyjne i pojęcie rotacji krzywej wykazaliśmy, że istnieją co najmniej dwa rozwiązania, które omijają punkt osobliwy i łączą {a,b} z {a,b}.

W artykule badamy problem istnienia rozwiązań prawie homoklinicznych dla nieautonomicznych układów Hamiltona w R^n z potencjałem V(t,x) postaci -1/2(L(t)x,x)+W(t,x) oraz zaburzeniem f(t) (ang. forcing term) z L^2. Zakładamy, że L jest funkcją ciągłą z prostej w zbiór macierzy kwadratowych nxn taką, że macierze L(t) są symetryczne i dodatnio określone jednostajnie względem zmiennej t. Potencjał W(t,x) jest klasy C^1 i nadkwadratowy...

W niniejszej pracy udowodniliśmy istnienie nietrywialnego rozwiązania homoklinicznego dla autonomicznych układów Hamiltona drugiego rzędu z nadkwadratowym potencjałem. Orbitę homokliniczną otrzymaliśmy jako słabą granicę ciągu punktów prawie krytycznych, stosując zasadę minimaks do odpowiedniego funkcjonału akcji oraz prosty argument typu ''concentration-compactness''.