Abstract

Problem oceny oprogramowania istnieje od momentu pojawienia się pierwszego programu komputerowego. Historycznie miary jakości oprogramowania miały zupełnie inne przeznaczenie, gdyż skupiały się na częstotliwości defektów lub błędów oprogramowania. Błędnie bazowało to na założeniu, że jakość oprogramowania to brak błędów. Stąd też używano prostej statystyki typu liczby błędów, wykrytych w określonym przedziale czasu (np. rocznym) lub w danej wersji programu, na tysiąc wierzy kodu tzw. gęstości błędów. Oczywiste jest, iż niższe wartości tej miary oznaczały wyższą jakość programu.Jedną z pierwszych znanych miar wykorzystanych do opisu programów komputerowych był jego rozmiar. Możemy stwierdzić, iż rozmiar oprogramowania (ang. software size) jest miarą objętości, długości, ilości, znaczenia i ogólnie rozmiaru programu komputerowego. W połowie lat 60-tych pierwszą stosowaną miarą rozmiaru oprogramowania była liczba linii kodu LOC (ang. lines of code). Prawie dekadę później, w późnych latach 70-tych, pojawiły się bardziej wyszukane miary rozmiaru oprogramowania takie jak: liczba tokenów (ang. number of tokens), wolumin (ang. volume), liczba funkcji (ang. function count), liczba punktów funkcyjnych (ang. function points). Kolejną miarą opisującą rozmiar programu był wolumin, oparty na wielkości linii kodu w bitach, reprezentowany przez zera i jedynki. Krótko potem, pojawiła się liczba funkcji, jako miara rozmiaru oprogramowania, określająca stopień modularności programu. Po niej, zaproponowano liczbę punktów funkcyjnych, której ideą było oszacowanie liczby, wejść, wyjść, plików głównych, zapytań i interfejsów. Jednakże rozmiar oprogramowania nie jest miarą jakości oprogramowania samą w sobie, stanowi fundament wielu miar w dzisiejszych czasach (np. liczby defektów, błędów, stosunku błędów do linii kodu, punktów funkcyjnych). Ponadto, często spotyka się opinie, iż rozmiar oprogramowania stanowi podstawową miarę oceny złożoności oprogramowania. Z powyższych względów, ewolucja pomiaru jakości oprogramowania byłaby niekompletna bez wprowadzenia na temat rozmiaru oprogramowania.

Authors (2)