Abstract

Stary Fordon jest dawnym miasteczkiem wchłoniętym w 1973 roku przez Bydgoszcz. Jego historia sięga wieku XIV w. i jest nierozerwalnie związana z położeniem nad Wisłą oraz trzema nacjami, które zamieszkiwały obok siebie: Polakami, Niemcami i żydami. Utrata autonomii w drugiej połowie XX wieku spowodowała z jednej strony degradację przestrzeni, a z drugiej powolne odbudowywanie lokalnej tożsamości. W rozprawie podjęto próbę wielowątkowej analizy uwarunkowań składających się na sytuację w jakiej znajduje się to dawne miasteczko u progu niezbędnej obecnie rewitalizacji. Wielokontekstowe powiązania badanych zagadnień skierowały badania ku definiowaniu Starego Fordonu jako MIEJSCA w znaczeniu przestrzenno-społecznym, sprecyzowanym w pracy. Przeprowadzone analizy pokazują, że przewidując w rewitalizacji synergię działań, począwszy od definiowania celów po ich realizację, można osiągnąć powodzenie procesu odnowy, również społecznej. Stworzenie enklawy miejskiej o silnych cechach indywidualnych wymaga użycia zróżnicowanych narzędzi, które decydować będą o docelowym wizerunku dawnego miasta. Na uwagę zasługują badania przestrzeni publicznych metodą "research by design" przy zaangażowaniu studentów. W rozprawie przedstawiono możliwości prowadzenia działań o różnym charakterze i skali w obrębie analizowanych obszarów. Wyodrębniono cele, których realizacja pozwoli przekształcić Stary Fordon w miejsce o zrewitalizowanej fizycznej i społecznej przestrzeni, korzystające z atrakcyjnego położenia i rozwijające się dzięki nowoczesnej społeczności, świadomej swojej tożsamości.

Author (1)